Iemand hebben om voor te leven maakt ons tot mens.

Ik heb dit boek als boekentip gekregen van Guy Doms, en het was zeker een schot in de roos. Drie belangrijke personen uit het leven van David schrijven hun herinneringen op aan hun gezamenlijke jeugdjaren. David is namelijk zijn geheugen kwijt, en hiermee kunnen ze hem helpen. Alledrie hebben een eigen kijk op David, en alledrie staan op een kruispunt in hun leven. Het eerste deel wordt geschreven door Jon, een jeugdvriend die erg tegen David opkeek. Deze Jon wordt ook beschreven door de stiefvader van David en door de vriendin van David. Hierdoor krijg je een compleet beeld. ieder wordt gevormd door de blik van de ander. Ook de andere personages worden beschreven vanuit verschillende standpunten. Zo wordt de moeder van Silje, de vriendin van David, door Jon gezien als bohémien en vrijgevochten, terwijl Silje haar moeder ziet als een bekrompen, bittere vrouw, die wil dat haar dochter zich als " keurig meisje" gedraagt.
Al deze standpunten maken het boek boeiend. Er vallen steeds nieuwe puzzelstukjes op hun plaats. Door te schrijven over hun verleden helpen de schrijvers zichzelf in het heden. Arvid heeft weer iemand om de oude Arvid voor te zijn, en verwoordt dat als volgt: " Iemand hebben om voor te leven maakt ons tot mens".