Less is more.

Hoewel “ Villa des Roses” al ruim honderd jaar geleden is geschreven, is het verhaal nog steeds heel leesbaar en humoristisch. De bondige schrijfstijl van Elsschot draagt daaraan bij, evenals de ironie waarmee hij personages en gebeurtenissen beschrijft. Ondanks de hoeveelheid aan personages, bouw je als lezer al snel een band op met allen, en leef je mee met de perikelen in dit aftandse familiepension.
Meneer en mevrouw Brulot proberen het hoofd boven water te houden door verschillende slimmigheidjes toe te passen. Ze berekenen voor verschillende gasten verschillende prijzen, ruilen dure eieren om voor goedkope, en proberen zoveel mogelijk champagne te slijten met flinke winst voor zichzelf. Toch tonen ze ook mededogen als het nodig is. De grootste verdienste van het boek is wel dat de sfeer van een familiepension van honderd jaar geleden nog steeds herkenning oproept. Ook schroomt Elsschot niet om zware thema’s aan te snijden, zoals zelfdoding, abortus, wraak, bedrog. En dat allemaal in een nuchtere, zakelijke stijl, zonder sentimenteel te worden.
Ironisch en soms cynisch beschrijft hij de kleine menselijke tekortkomingen. Met humor doet hij verslag van het dagelijkse leven, waardoor zowel de positieve als negatieve kanten van de personages een plaats krijgen.
Het taalgebruik is compact, zonder uitweidingen of uitputtende beschrijvingen.
Hier geldt echt: “ Less is more”.