Er is een keuze, maar soms ook niet...

Nadat Ali Land was afgestudeerd van de universiteit met een graad in geestelijke gezondheidszorg, heeft ze 10 jaar gewerkt als psychiatrisch verpleegkundige in ziekenhuizen en op scholen in Engeland en Australië. Om al haar ervaringen een plek te geven en om de discussie op gang te brengen over hoe we voor kinderen moeten zorgen met een gewelddadig verleden, begon ze met het schrijven van dit verhaal. Omdat lezen haar altijd troost bracht, hoopte ze dat schrijven dat ook zou doen. Voor haar kwam alles samen zodra ze begon met schrijven. Met als resultaat dit verbluffende debuut over Milly, die een moeder heeft die seriemoordenaar is.

De prachtige omslag met het portret van Milly op de achtergrond en de titel in reliëf is ontworpen door Wil Immink Design Grafisch Ontwerpbureau. Zij maken onder andere omslagen voor Nora Roberts, Anthony Doerr, Tomas Ross, Claudia de Breij en Suzanne Vermeer. Hoe een boek er uitziet, is voor veel mensen belangrijk als teken om een boek op te pakken of te laten liggen. Dit boek roept er duidelijk om om aangeraakt te worden.

Milly heeft een moeder die seriemoordenaar is. Als ze 15 is, is ze klaar met het misbruik en het moorden, en geeft ze haar aan bij de politie. Milly wordt in een pleeggezin geplaatst met vader Mike die psycholoog is en haar helpt, moeder Saskia die haar eigen demonen bestrijdt en dochter Phoebe die haar als vijand en indringer ziet. In voorbereiding naar het proces van haar moeder, probeert Milly een zo normaal mogelijk leven te leiden. Maar of dit haar gegund is? Of is het misbruik van haar moeder teveel voor haar en lijkt ze misschien toch meer op haar dan ze wil?

Het verhaal wordt verteld in een beklemmende sfeer. We lezen vanuit het oogpunt van Milly. Eigenlijk heet ze niet zo, maar voor eigen veiligheid is haar naam aangepast. Ze wil wanhopig graag 'normaal' zijn, maar telkens liggen haar moeder en haar herinneringen op de loer om zich een weg naar buiten te wroeten. Ze klampt zich vast aan dingen die ze graag wil; mevrouw Kemp - haar mentor omdat ze zo lief is en geborgenheid biedt. Haar pleeggezin omdat ze zo graag deel wil uitmaken van een normaal gezin. Haar tekeningen omdat dat een manier is om zich te kunnen uiten zonder echt te praten.
Langzaam maar zeker leren we Milly kennen en haar wil om een beter leven te krijgen. Of dit goed voor haar uitpakt?

De schrijfster heeft heel goed beschreven dat je een kind uit een beschadigde omgeving kunt halen, maar of dat andersom ook lukt? In sommige, misschien zelfs veel, gevallen zal de zorg te kort schieten en niks kunnen veranderen. Maar sommige kinderen zullen er baat bij hebben en een enigszins gewoon leven kunnen leiden. Of Milly kan ontsnappen aan haar gruwelijke verleden zul je zelf moeten lezen....