De butler spreekt.

Deze van oorsprong Japanse schrijver, Nobelprijswinnaar 2017, heeft zich met dit boek perfect ingeleefd in de Engelse cultuur van de aristocratische Engelse huizen, waar de butlers de scepter zwaaien.
Het boek: ‘De rest van de dag’ is geschreven in de ik-vorm, het is een lange monoloog van de butler van Darlington Hall. Opvallend is dat deze monoloog dermate boeit dat je het verhaal wordt ingezogen en geïntrigeerd raakt door de historische gebeurtenissen.
De beeldende beschrijvingen brengen je naar Darlington Hall, een landgoed van de aristocraat Lord Darlington. Dit is het Huis waar Stevens, de butler, het bewind voert over een hele schare bedienden.
In de jaren voor de 2e Wereld Oorlog vinden hier op uitnodiging van Lord Darlington veel bijeenkomsten plaats. Deze geheime ontmoetingen worden door Stevens niet op het juiste gehalte in geschat, gewaardeerd. Zijn rol, benadrukt hij steeds zelf, is plichtsgetrouw te zijn en opofferingsgezind ten opzichte van zijn Lordschap. Met andere woorden: de Lord denkt na, ik volg! Zelfs als de jeugdige meneer Cardinal hem wijst op de gevaren van de meetings, volhardt Stevens in zijn ‘onderdanige’ houding, vasthoudend aan zijn rigide opvattingen over het klassenverschil tussen butler en Lordschap.
Waardigheid is heel belangrijk voor Stevens. Hij wijdt er veel gedachten en overwegingen aan. Zijn vader leerde hem wat echte waardigheid is: je onder alle omstandigheden kunnen beheersen en professioneel blijven handelen.
Ishiguro laat zijn hoofdpersoon terugblikken op het verleden dmv flash backs. Stevens gaat op reis naar een vroegere bediende, maar hij gaat ook op reis in zijn eigen geschiedenis, zijn eigen leven. Hij blikt terug op zijn keuzes van destijds, die ons nu als zeer discutabel voor komen. Betekent dit dat hij zijn leven heeft vergooid? Dat hij zijn liefde is misgelopen?
Een roman die je ‘de rest van de dag’ laat onderdompelen in de historie van Lord Darlington en zijn butler Stevens.