Lezersrecensie
Eentje die je niet mag overslaan!
Dochter van het moeras.
De auteur Karen Dionne is geboren in 1953 te Akron, Ohio en heeft met haar man zelf in de wildernis van Upper Peninsula, Michigan gewoond. Hierdoor krijg je het gevoel dat ze een waargebeurd verhaal vertelt in haar eigen woorden. De “Ik” vorm past hier dan ook perfect in. Alles wat ze meemaakt is zeer uitgebreid en tot in detail beschreven. In elk hoofdstuk gebeurt er weer iets nieuw wat de spanning erin houdt en je steeds verder wil doen lezen.
Laten we ook even eerlijk zijn, een boek met zo’n cover nodigt uit om te lezen..
Het verhaal heeft een heden en een verleden wat steeds afwisselt.
Het start in het heden waar Helena als hoofdpersonage, een gelukkig leven leidt met haar man en 2 dochters.
Op een dag hoort ze dat haar vader uit de gevangenis is ontsnapt en dat er meteen een grote zoekactie wordt gestart.
Meteen komen alle herinneringen weer naar boven.
Het verhaal liep over naar het verleden waar haar vader de zeer jonge moeder had ontvoerd en vasthield in de wildernis in een hut met enkel het hoognodige om te overleven. Geen keuze’s, enkel gehoorzamen. Twee jaar later, na de geboorte van hun dochtertje, ondergaat Helena hetzelfde lot.
Van jongs af aan leerde ze alles van haar vader, ook hoe ze moest overleven in de wildernis.
Ze had nooit iemand anders gezien dan haar moeder en vader en omdat ze niks wist over het leven buiten het moeras, ging ze ervan uit dat haar leven perfect was.
Toen Helena wat ouder was, kwam ze plotseling tot een ontdekking, waardoor ze verder ging nadenken over haar afzondering in het moeras, haar vernederingen, haar straffen.. haar hele leven.
Wie was haar vader eigenlijk, wat was hij van plan en hoe goed kende ze haar moeder?
De spanning liep pas echt hoog op toen er plotseling iemand de hut ontdekte..
Ook het Anderson sprookje is een leuk detail maar de twee denkbeeldige kinderen hadden er niet bij moeten zijn om het verhaal compleet te maken.
Het boek is goed geschreven en ligt met 304 bladzijden goed in de hand.
Het lettertype is zeer duidelijk en gemakkelijk te lezen.
Eentje die je niet mag overslaan!
Dank aan:
@hebbanbuzz
@uitgeverijfontein
De auteur Karen Dionne is geboren in 1953 te Akron, Ohio en heeft met haar man zelf in de wildernis van Upper Peninsula, Michigan gewoond. Hierdoor krijg je het gevoel dat ze een waargebeurd verhaal vertelt in haar eigen woorden. De “Ik” vorm past hier dan ook perfect in. Alles wat ze meemaakt is zeer uitgebreid en tot in detail beschreven. In elk hoofdstuk gebeurt er weer iets nieuw wat de spanning erin houdt en je steeds verder wil doen lezen.
Laten we ook even eerlijk zijn, een boek met zo’n cover nodigt uit om te lezen..
Het verhaal heeft een heden en een verleden wat steeds afwisselt.
Het start in het heden waar Helena als hoofdpersonage, een gelukkig leven leidt met haar man en 2 dochters.
Op een dag hoort ze dat haar vader uit de gevangenis is ontsnapt en dat er meteen een grote zoekactie wordt gestart.
Meteen komen alle herinneringen weer naar boven.
Het verhaal liep over naar het verleden waar haar vader de zeer jonge moeder had ontvoerd en vasthield in de wildernis in een hut met enkel het hoognodige om te overleven. Geen keuze’s, enkel gehoorzamen. Twee jaar later, na de geboorte van hun dochtertje, ondergaat Helena hetzelfde lot.
Van jongs af aan leerde ze alles van haar vader, ook hoe ze moest overleven in de wildernis.
Ze had nooit iemand anders gezien dan haar moeder en vader en omdat ze niks wist over het leven buiten het moeras, ging ze ervan uit dat haar leven perfect was.
Toen Helena wat ouder was, kwam ze plotseling tot een ontdekking, waardoor ze verder ging nadenken over haar afzondering in het moeras, haar vernederingen, haar straffen.. haar hele leven.
Wie was haar vader eigenlijk, wat was hij van plan en hoe goed kende ze haar moeder?
De spanning liep pas echt hoog op toen er plotseling iemand de hut ontdekte..
Ook het Anderson sprookje is een leuk detail maar de twee denkbeeldige kinderen hadden er niet bij moeten zijn om het verhaal compleet te maken.
Het boek is goed geschreven en ligt met 304 bladzijden goed in de hand.
Het lettertype is zeer duidelijk en gemakkelijk te lezen.
Eentje die je niet mag overslaan!
Dank aan:
@hebbanbuzz
@uitgeverijfontein
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marijke!
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
