‘de verbijsterende geschiedenis van Namibië’.

Ik ben Hendrik Witbooi. Conny Braam
‘de verbijsterende geschiedenis van Namibië’.
Conny Braam, jarenlang actief in de anti apartheidsbeweging, schetst in deze roman de jarenlange strijd tegen de koloniale overheersers in Zuidwest Afrika. Na haar ontmoeting met Zuid Afrikaanse ballingen laat deze onderdrukking haar niet los. Zij schrijft o.a. in Vrij Nederland over de moordcommando’s in Namibië. Nu is hier deze roman, geschreven vanuit de wereld van de Witbooi.
Met een prachtige sfeertekening van de Herero en de Witbooi, inheemse stammen van Zuidwest Afrika, begint deze gruwelijke geschiedenis.
Je stapt direct in het verhaal van de Witbooi die door blanken met vuurwapens uit de Kaap zijn verdreven. Nu zoeken zij door de droogte gedwongen olv Hendrik Witbooi een vruchtbaarder gebied voor hun vee en zichzelf. Hiervoor moeten zij door het land van de Herero trekken. Hendrik voert vredesonderhandelingen met hun leider Maharero. Zij krijgen een vrije doorgang en de trek naar het Noorden kan beginnen. Een enorme colonne komt in beweging, deze profetische trektocht wordt filmisch beschreven.
Terwijl Hendrik vrede sluit, wordt er in Duitsland een conferentie gehouden om Zuidwest Afrika te exploiteren. Duitsland eist het als kolonie op. Dat daar ‘Hottentotten’ wonen … nou en? Afrikaanse volkeren informeren is er niet bij.
Met stijgende verbazing en afschuw lees ik hoe de zendelingen konkelen en een wig drijven tussen de Herero en de Witbooi. Gevolg: een bloedige strijd met veel doden en gewonden. Maharero wordt daarna door de Duitsers gedwongen hun zgn. vredesverdrag te tekenen en geeft hiermee alle rechten weg.
Via een handelsreiziger krijgt Hendrik een krant uit deze tijd te pakken. Hij leest dat Duitsland ongevraagd, onbeschaamd beslag legt op de “Onderbuik van Afrika”.
Conny Braam weet in treffende hoofdstuk-titels de essentie van de strijd tegen de Duitse overheersing weer te geven.
De brieven van Hendrik worden geciteerd, je ‘voelt’ hoe de Witbooi wil strijden voor hun onafhankelijkheid en vrijheid. Hij roept de andere stammen op met hem mee te strijden! Verzet je! Ik maak geen geheim van mijn verzet.
Hendrik sneuvelt: “De hoofdkapitein die alle Nama heeft verenigd, keert niet terug! De oorlog moe, geven zij zich over en worden afgevoerd naar concentratiekampen! Dagelijks sterven er tientallen: de volkeren moord blijft zo doorgaan!
Pas als premier Botha de Duitsers verslaat en Zuidwest Afrika onder Brits protectoraat stelt, mogen de gevangen het kamp uit, vrij? Nee, naar een reservaat!
De strijd is pas 80 jaar! later definitief voorbij .
In 1995 wordt Namibië onafhankelijk met Hendrik (opnieuw een Hendrik Witbooi) als vice president.
Deze onafhankelijkheidsstrijd wordt door Conny Braam onthullend en onthutsend weergegeven. Het verhaal laat je niet los.