Een klaslokaal is een kooitje en daar zit ik in.

Zondagskind
alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is. Judith Visser

Jasmijn Vink is op een winterse zondag in 1978 geboren, maar het begrip: Zij is een echt zondagskind! Is zeker niet op Jasmijn van toepassing. Jasmijn heeft een Senta, haar hond, dis altijd bij haar is op de eerste schooldag van de (toen nog) kleuterschool broodnodig! Uiteindelijk loopt ze weg naar huis!
De schoolcarrière eindigt zoals die ook is begonnen. Het is voor Jasmijn een crime.. van begin tot eind. Ze moet dingen leren die andere mensen nodig vindt dat ze leert, ze mag niet zelf haar programma bepalen. Het allerliefst leest ze, zit ze in de schoolbibliotheek en veel later in de grote nieuwe bibliotheek van Rotterdam. Ze bouwt een grote kennis op van dingen die zij belangrijk vindt.
De docenten van geen enkele school of vorm van onderwijs, waar Jasmijn naar toe gaat, hebben in de gaten of staan open voor haar. “Kijk me aan!” … onmogelijk. “Geef me eens antwoord!” Dat doe ik toch denkt Jasmijn, maar dan wel in mijn hoofd!
Beeldend beschrijft ze de reactie van haar hersenen bij grote drukte, overmatige prikkeling van licht en geluid, bij stress. Dat kan ook in kleine situaties zijn, bijv met mama boodschappen doen: Nog even naar Zeeman.… Dat heeft toch niets met de zee te maken!
‘…de letters sprongen met gestrekte klauwen van het tasje af en krabden in mijn ogen…’
(blz 67)
Haar eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje is een regelrechte ramp, lawaai, schreeuwerige kleuren, smakkende kinderen, plakkende pannenkoeken … Het komt tot een niet-meer- te-dragen climax! En er volgt een heftige aanval van migraine!
Gelukkige accepteren haar ouders en opa en oma haar zoals ze is. Oma kan haar rustig maken met het zingen van liedjes, weliswaar Bijbelse liedjes, maar die leert ze op school ook. Haar eigen verjaardag is een feest! Zonder partijtje (Hoera)! En op het eind het lek prikken van de ballonnen!
‘… De knallen die ik zelf veroorzaak, kwamen anders mijn hoofd binnen. Het was een perfecte
ontlading van een drukke , blije dag…’ (blz 76)
Jasmijn wil dat alles zo gaat dat de structuur of verwachting die ze zelf heeft opgebouwd niet wordt doorbroken. Op paardrijles is Cilly haar lievelingspony. Die moet voor haar klaar staan en ze rijdt prima. Maar als de pony wordt verkocht aan een andere manege… dan is het afgelopen met paard rijden! Als ze op een dag langs een veewagen met ‘schattige roze varkentjes’ rijden en de broer van Jasmijn zegt: ze gaan naar het slachthuis! Dan eet Jasmijn geen vlees meer, ze is vegetariër!
Waar vindt Jasmijn rust? In ieder geval op haar kamer met Senta, haar hond, en haar boeken. En met de liedjes van Elvis, de rustige ..
‘… Elvis was mijn eigen , geheime Engel…’ (blz 161)
Als Senta ernstig ziek is en moet inslapen is Jasmijn er van overtuigd dat ze hem weer zal zien. Ze wil naar hem toe en probeert een perfecte afscheidsbrief voor haar ouders te schrijven. Zo, dat deze geen verdriet zullen hebben als zij naar Senta ‘gaat’. Maar het lukt haar niet, ondertussen wordt de lokroep naar Senta wel minder, haar rouwgevoel:
‘… mijn gevoelens werden valer, als een felrode trui na een paar keer wassen…’(blz 293)
Op perfecte manier lees je wat er in het hoofd van Jasmijn gebeurt, welke beelden haar stress geven, welke onzekerheden zich van haar meester maken. Je duikt in de wereld van Jasmijn. Haar onrust wordt je eigen onrust.
Jasmijn heeft veel steun aan Kirstin, haar vriendin. Die leert haar hoe ze zich moet opmaken, neemt haar mee shoppen, naar een feestje, stimuleert haar om contact te leggen met de jongen op wie ze verliefd is. En Kirstin houdt haar op de hoogte van de bijzonderheden op school, als Jasmijn veel gaat spijbelen.
Na haar school neemt Kirstin haar mee naar een uitzendbureau, die bevelen haar een baantje aan als receptioniste bij een scheepvaart maatschappij. Een prachtige plaats voor Jasmijn: alleen, zacht licht, geen harde beat als achtergrond. De werkzaamheden zijn gestructureerd omschreven en ze kan min of meer haar eigen tijd indelen.
Zondagskind: een perfect boek voor iedereen die meer over autisme of Asperger wil weten. Eigenlijk een must voor iedereen inhet onderwijs: wees alert op hoog sensitieve kinderen of kinderen die niet zonder structuur kunnen. Accepteer elk kind zoals die is!
Geniet van dit boek, het laat zien en beleven wat er zich afspeelt in het hoofd van Jasmijn!