Lezersrecensie
Leven in het moment
How can you think and hit at the same time? Vincent van Warmerdam, muzikant, componist en schrijver opent zijn debuut met dit motto, wat een uitspraak is van de Amerikaanse honkballer YOGI BERRA.
We maken kennis met Wessel, 11 jaar. Wessel trekt zich graag terug, is net als zijn vader meer een kijker dan een prater. Want; ‘Als je het niet zegt is het ook niet zo.‘
Een verhuizing naar IJmuiden brengt de gitaar in zijn leven, hij wordt in een bandje gevraagd. Zo ontdekt hij zijn talent en ontwikkelt hij gitaarhonger. De gitaar geeft hem een mooie mogelijkheid om zich terug te trekken. Wessel weet wat hij wil worden. Doet dit gewoon, ook al leeft hij in de herrie van een groot gezin.
De beschrijving van het grote gezin, vijf kinderen, geeft een mooi tijdsbeeld. Met een moeder die ‘het gekrakeel van de roedel’ allemaal een beetje te veel is, maar wel erg haar best doet. Zoals deze zin mooi beschrijft en samenvat: ‘Op speciale aandacht hoeft hij sowieso niet te rekenen. Die wordt gelijkmatig uitgesmeerd over alle kinderen en uit zich in properheid en voedsel.’
Tegelijkertijd met de muziek maakt Wessel in het boek ook kennis met meisjes. Eerder zat hij op een jongensschool, nu in IJmuiden komt hij in een klas waarin ook meisjes zitten. In het boek lezen we verschillende verkeringen mee. Zoals een prille met Marietje die hij Mary noemt, omdat hij de wind haar naam heeft horen fluisteren…
In eenvoudige zinnen, vol mooie beeldspraak en tegenstellingen vertelt het boek hoe Wessel opgroeit, zijn talent ontdekt en ontwikkelt. Bijvoorbeeld deze beeldspraak; ‘Maar zijn hoofd blijft zo leeg als een parkeergarage op een hete zomermiddag.’ en deze tegenstelling; ‘Een paradijs voor kinderen, maar een gruwel voor een huisvrouw met overgewicht.’
How can you think and hit at the same time? Leven in het moment. Dat is wat de hoofdpersoon uit dit boek goed kan. Zo ontwikkelt hij zijn talent.
Vier sterren!
We maken kennis met Wessel, 11 jaar. Wessel trekt zich graag terug, is net als zijn vader meer een kijker dan een prater. Want; ‘Als je het niet zegt is het ook niet zo.‘
Een verhuizing naar IJmuiden brengt de gitaar in zijn leven, hij wordt in een bandje gevraagd. Zo ontdekt hij zijn talent en ontwikkelt hij gitaarhonger. De gitaar geeft hem een mooie mogelijkheid om zich terug te trekken. Wessel weet wat hij wil worden. Doet dit gewoon, ook al leeft hij in de herrie van een groot gezin.
De beschrijving van het grote gezin, vijf kinderen, geeft een mooi tijdsbeeld. Met een moeder die ‘het gekrakeel van de roedel’ allemaal een beetje te veel is, maar wel erg haar best doet. Zoals deze zin mooi beschrijft en samenvat: ‘Op speciale aandacht hoeft hij sowieso niet te rekenen. Die wordt gelijkmatig uitgesmeerd over alle kinderen en uit zich in properheid en voedsel.’
Tegelijkertijd met de muziek maakt Wessel in het boek ook kennis met meisjes. Eerder zat hij op een jongensschool, nu in IJmuiden komt hij in een klas waarin ook meisjes zitten. In het boek lezen we verschillende verkeringen mee. Zoals een prille met Marietje die hij Mary noemt, omdat hij de wind haar naam heeft horen fluisteren…
In eenvoudige zinnen, vol mooie beeldspraak en tegenstellingen vertelt het boek hoe Wessel opgroeit, zijn talent ontdekt en ontwikkelt. Bijvoorbeeld deze beeldspraak; ‘Maar zijn hoofd blijft zo leeg als een parkeergarage op een hete zomermiddag.’ en deze tegenstelling; ‘Een paradijs voor kinderen, maar een gruwel voor een huisvrouw met overgewicht.’
How can you think and hit at the same time? Leven in het moment. Dat is wat de hoofdpersoon uit dit boek goed kan. Zo ontwikkelt hij zijn talent.
Vier sterren!
2
Reageer op deze recensie