Zaaien roept beelden op van oogsten

“Zaaien roept beelden op van oogsten, van groenten en bloemen, niet van de alvleesklier en de lever…” pagina 24

Kleine hellen, de debuutroman van Anne Moon Disko (pseudoniem) beschrijft een korte periode uit het leven van Vera en haar broer Max.

In deze novelle vertellen Vera (schrijfster) en haar broer Max (kunstschilder) aan de hand van jeugdherinneringen hun levensverhaal. Een levensverhaal dat gekleurd wordt door het verdrinken van hun broertje Menko.

Onverwerkt verdriet, schuldgevoel en angst voor verlies zijn grote thema’s in hun levensverhaal. Vera en Max hebben een innige band met elkaar. Een band die ook gevormd wordt door creativiteit. Maar binnenkort zullen zij ook afscheid moeten nemen van elkaar. Dit is aanleiding voor de gesprekken waarin ze hun jeugdherinneringen uitwisselen. Herinneringen waarin we kennis maken met verzorgende ouders en liefhebbende grootouders.

Vera en Max vertellen afwisselend vanuit de ik-figuur. De schrijver maakt hierbij prachtige overgangen van het nu naar deze jeugdherinneringen. Het zijn herkenbare jeugdherinneringen met grootouders, ouders en huisdieren.
Uiteindelijk, als je het boekje uit hebt komen de gesprekken en de herinneringen bij elkaar, wordt het een compleet verhaal. Bedoeling van de schrijver is waarschijnlijk de lezer mee te nemen en zo vanuit de verschillende belevingen dezelfde gebeurtenis te belichten. Dat is zeker gelukt. Maar niet alle verhaallijnen en personen zijn uitgewerkt.

Voor mij was het verhaal beter uit de verf gekomen als de schrijver ervoor gekozen had met het materiaal een dikkere roman te schrijven.