Lezersrecensie
Vandaag las ik Elsschot...en het beviel.
Waarom zou je anno 2017 in godesnaam nog een boek, enfin, boekje van amper 80 pagina’s, uit 1913 ter hand nemen? Een verplichte boekbespreking van een kleinkind ter zijde gelaten, val je waarschijnlijk onder het etiketje heemkunde en geschiedenisfiel, of je wilt nog graag de literatuur der lage landen doorgronden, ten einde op het jaarlijkse quizbal superhoog te scoren.
Bij Polis denken ze hier anders over: ze hebben het ambitieuze plan opgevat het volledige oeuvre van Elsschot terug te editen. Afzonderlijke boekdelen elk voorzien van een eigentijds en eigenwijs flashy cover. Fraai. Echt.
Dat het verhaal Een Ontgoocheling iets te maken heeft met een Heer met sigaar en een kaartspel, weze duidelijk bij het zien van het dubbele dikbuikige heertje met afhangende snor.
Voor de millennials: het verhaal gaat over een sigarenfabrikant, mijnheer De Keyzer, lid van de lagere burgerij en van een plaatselijke kaartclub de Lustige Whistspelers. Weinig geslaagd in het leven, richt hij zijn hoop op zijn nazaat, Kareltje, met het grote hoofd, die best voor advocaat studeert, want die hebben grote villa’s en werken weinig. Het joch presteert niet goed op de schoolbanken, begrijpt in feite weinig Frans, nodig voor de broodnodige studies Latijn en Grieks, toegangstickets voor de universiteit. Van school gehaald, lummelt hij rond op straat, tot hij loopjongen wordt bij een expeditiebedrijf en later bij een drukkerij. Vader De Keyzer die zijn zakelijke belangen vooral achter pot en pint behartigt, verliest het voorzitterschap van de kaartclub aan een rivaal, ultieme ontgoocheling en gaat roemloos eenzaam ten onder.
Het weze duidelijk: voor de originele plot hoef je dit werkje niet te lezen. Nu komt de Maar, met hoofdletter, want:
- Je herkent onmiddellijk de personages met hun kleinzielige menselijke trekjes: Elsschot schrijft over jouw buur, jouw tante , jouw schoolmeester
- Je ziet de beelden die zich voor je ogen in HDTv afspelen, zo écht, zo plastisch, zo tastbaar
- Je leest en herleest de schijnbaar onschuldige beschrijvingen en ontdekt een verborgen laag, nog een en nog eentje, matroesjkagewijs plooit het verhaal zich open
- Je lacht besmuikt, je schaterlacht, nee toch niet: bijtend sarcasme wordt ondergedekt onder een deken van menselijk mededogen, glimlachen wordt grimlachen, humor heruitgevonden
- Je leest en vergeet dat het Nederlands bekanst 100 jaar oud is, je bent gewoon jaloers op het sprankelende gebalde spittige taalspektakel.
Vandaag las ik Elsschot,
deemoedig buig ik het hoofd voor de meester.
Hulde.
Bij Polis denken ze hier anders over: ze hebben het ambitieuze plan opgevat het volledige oeuvre van Elsschot terug te editen. Afzonderlijke boekdelen elk voorzien van een eigentijds en eigenwijs flashy cover. Fraai. Echt.
Dat het verhaal Een Ontgoocheling iets te maken heeft met een Heer met sigaar en een kaartspel, weze duidelijk bij het zien van het dubbele dikbuikige heertje met afhangende snor.
Voor de millennials: het verhaal gaat over een sigarenfabrikant, mijnheer De Keyzer, lid van de lagere burgerij en van een plaatselijke kaartclub de Lustige Whistspelers. Weinig geslaagd in het leven, richt hij zijn hoop op zijn nazaat, Kareltje, met het grote hoofd, die best voor advocaat studeert, want die hebben grote villa’s en werken weinig. Het joch presteert niet goed op de schoolbanken, begrijpt in feite weinig Frans, nodig voor de broodnodige studies Latijn en Grieks, toegangstickets voor de universiteit. Van school gehaald, lummelt hij rond op straat, tot hij loopjongen wordt bij een expeditiebedrijf en later bij een drukkerij. Vader De Keyzer die zijn zakelijke belangen vooral achter pot en pint behartigt, verliest het voorzitterschap van de kaartclub aan een rivaal, ultieme ontgoocheling en gaat roemloos eenzaam ten onder.
Het weze duidelijk: voor de originele plot hoef je dit werkje niet te lezen. Nu komt de Maar, met hoofdletter, want:
- Je herkent onmiddellijk de personages met hun kleinzielige menselijke trekjes: Elsschot schrijft over jouw buur, jouw tante , jouw schoolmeester
- Je ziet de beelden die zich voor je ogen in HDTv afspelen, zo écht, zo plastisch, zo tastbaar
- Je leest en herleest de schijnbaar onschuldige beschrijvingen en ontdekt een verborgen laag, nog een en nog eentje, matroesjkagewijs plooit het verhaal zich open
- Je lacht besmuikt, je schaterlacht, nee toch niet: bijtend sarcasme wordt ondergedekt onder een deken van menselijk mededogen, glimlachen wordt grimlachen, humor heruitgevonden
- Je leest en vergeet dat het Nederlands bekanst 100 jaar oud is, je bent gewoon jaloers op het sprankelende gebalde spittige taalspektakel.
Vandaag las ik Elsschot,
deemoedig buig ik het hoofd voor de meester.
Hulde.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marina
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
