Een degelijke reli-thriller voor de liefhebber

Het negende gebod is een reli-thriller waarin de positie van de vrouw binnen de Rooms-Katholieke Kerk aan de kaak wordt gesteld. Het verhaal draait om een aantal brieven van Plinius de Jongere waaruit blijkt dat de Vroege Kerk de rol van de vrouw bewust heeft geminimaliseerd.

Het was – volgens deze brieven – een periode waarin de Vroege Kerk gedreven werd door vrouwenhaat en christenen door middel van valse getuigenissen hun zusters de dood in jaagden. In Het negende gebod blijkt Maria Magdalena wederom een sleutelfiguur die een veel grotere rol speelde binnen het Christendom dan de Rooms-Katholieke Kerk van nu wil toegeven.

Esther van Baerle krijgt de opdracht het scenario te schrijven voor een speelfilm waarin de inhoud van de brieven openbaar wordt gemaakt. Conservator Anthony Mulligan helpt haar bij het vertalen van de eeuwenoude brieven. Hoe ver gaat de Rooms-Katholieke Kerk om deze plannen te dwarsbomen? En hoe betrouwbaar is de opdrachtgever van Van Baerle?

Houtman slaagt er goed in om een historische kwestie naar onze tijd te halen. Het verhaal is goed onderbouwd, Houtman heeft zijn research goed gedaan. De ontdekking van een dergelijk document zou in deze tijd waarin de onderdrukking van de vrouw een hot item is, zeker veel stof doen opwaaien. En de Rooms-Katholieke Kerk zou daar zwaar onder lijden. Het is daarmee op zich een goed thema die veel liefhebbers van reli-thrillers zal boeien, maar toch ben ik enigszins teleurgesteld in het verhaal.

Ten eerste is het thema niet erg origineel. Heeft Dan Brown de positie van de vrouw binnen de Vroege Kerk niet al eens (veel sterker) geportretteerd in De Da Vinci Code? Bovendien begint het verhaal sterk met de moord op een professor, maar gaat daarna een beetje kabbelen. Ik mis dan ook echt een puzzelelement waarbij de lezer wordt uitgedaagd het raadsel stukje bij beetje te ontrafelen. Houtman biedt de lezer de inhoud van de teksten op een presenteerblaadje aan.

Het betrekken van bekende filmsterren bij het verhaal, doet wat mij betreft af aan de geloofwaardigheid. Tot slot erger ik me aan de seksscènes. Dit zal echter te danken zijn aan het feit dat de auteur scenarioschrijver is. Het is volgens mij typisch Nederlands om seksscènes in te zetten die niets toevoegen aan het verhaal (of is het typisch Nederlands om hierover te zeuren?). Wat is er mis met het subtiel prikkelen van de fantasie van de lezer zonder je personage direct de blouse open te laten te knopen?

Vind ik Het negende gebod dan een slecht boek? Zeker niet! Houtman bewijst met dit boek dat hij een schrijver is die weet hoe hij de aandacht van de lezer moet vasthouden. Het boek heeft mij van begin tot eind weten te boeien. Toen ik het boek begon te lezen, kon ik niet meer stoppen. Dit had echter meer te maken met nieuwsgierigheid dan met opgebouwde spanning. Het plot is echter goed en kent zelfs een verrassende twist. Ik denk daarom dat het in mijn geval een kwestie van valse verwachtingen is.

Het is moeilijk om aan de hooggespannen verwachtingen van de lezer te voldoen, zeker wanneer de lezer een groot liefhebber is van Dan Brown. Is het de schuld van de schrijver dat er niet aan deze verwachtingen wordt voldaan? Waarschijnlijk niet. Ik ga in ieder geval snel het debuut van Houtman (Akte van berouw) lezen. Ik weet nu een beetje wat voor vlees ik met Houtman in de kuip heb en verwacht in ieder geval een paar uur leesvermaak!