Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Benieuwd naar volgend werk...

Marina 13 april 2017
Nik Speelman heeft het moeilijk: zijn vrouw heeft hem verlaten, zijn zoon neemt de telefoon niet op, zijn werktijd gaat op aan drinken en dronken zijn. Balorig reageert hij op een internetscam en de rollercoaster vertrekt: via de Chinese maffia komen we in een criminele orgaanhandel terecht en het loopt….

Niks is het debuut van Koen Gubbels, de man die volgens het korte CV achter de Woord van het jaar-verkiezing schuilt. Je verwacht dan ook een bovengemiddelde kennis van de Nederlandse taal en die verwachting komt wel uit. Zijn taalgebruik is hip, zijn stijl snedig, compact, je zou ook nerveus en gekunsteld kunnen zeggen.

"Mijn wond klopt als een boze gast. Mijn maag zit scheef. Mijn geest zwalkt, boert beelden op. Ik wil weg.Weg van deze shit."

Deze brute, wat agressieve stijl met continue stroom aan nieuwe woordassociaties lokt aanvankelijk bewondering uit, maar wordt al snel doodvermoeiend.
Gelukkig wordt het verhaal regelmatig onderbroken om in cursief gedrukte tekst wat rustig weg te mijmeren: over Nik’s verleden, zijn moeilijke relaties met zijn vader, vrouw en zoon. Maar, bij nader inzien, blijft het bij mijmeren en komt er weinig diepgang in de personages. Ook de onverwachte epiloog roept een dubbel gevoel op, ergens tussen vernieuwend onverwacht (alweer?) en ongelovig fronsen.
Niks wordt in de markt gezet als een thriller, de auteur zelf geeft de voorkeur aan de benaming ‘spannende roman’. Hier kan over gediscussieerd worden, maar op zich doet dit er weinig toe: het originele gegeven van orgaanroof en internetcriminaliteit wordt te weinig spannend en geloofwaardig uitgediept. Het thema van een man in midlifecrisis met vastgelopen relatie en moeizame vader-zoon verhouding overstijgt niet het niveau van een pseudopsychologisch artikel in een damesweekblad. Gubbels kan onmiskenbaar goed schrijven, nu is het wachten op de evenwichtige uitwerking van een origineel script. En misschien het vele Engels bannen. En misschien eens naar een zonsondergang kijken. En rustig blijven kijken, rustig…
Om op een positieve noot te eindigen: het ontwerp van voor-en achterflap is ronduit schitterend: man zonder hoofd ligt ruggelings in een zwevend blanco niets, rechterschoen kwijt, sok kapot; achteraan zien we een dode mus, een gimmick uit het boek. Krachtige beelden op dit zeer witte veld.
Benieuwd naar volgend werk, dat wel.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marina