Nieuwe ster aan het Scandi-thriller firmament

Oktober. Snijdige wind, gele en rode bladeren vliegen om je oren, kletterende regen, zowaar de eerste sneeuwvlokken…Betere setting om dit boek vast te pakken is er niet en het klopt: het speelt in Denemarken en de meteo is vergelijkbaar, van invoelen gesproken…

Deze inleiding is voor een recensie overbodig, toch vraag ik me stiekem af of ik midsummer ook zo laaiend enthousiast zou zijn over dit boek. Want dat ben ik: lang geleden nog eens zo een echte, onvervalste, tot in de puntjes kloppende ouderwetse goeie, spannende thriller gelezen te hebben. Al de ingrediënten zitten erin: de norse lonely wolf van een inspecteur met een trauma achtergrond, de vinnige single moederrechercheur met kind en schuldgevoel wegens niet huiselijk, de arrogante domme hoofdinspecteur, de vermoedelijke psychopaat met vermoedelijk jeugdtrauma, want we kennen uiteraard de dader niet. Het verhaal loopt in oktober, jaartal nu, maar slim krijgen we een proloog, jaartal 1989, met een gruwelijke gebeurtenis. Met dit gegeven gebeurt schijnbaar niks in het verhaal, het geeft de lezer echter een voorsprong, het meer ‘weten’ en het raden kan beginnen.
Het verhaal leest vlot, nergens blijft het haperen, verveelt nooit en landt elegant en in een geloofwaardige apotheose. Punt waar ik menig spannend boek op afreken, zo dikwijls gaat het verhaal de mist in of krijgen we een koldereske Apocalyps waar zelfs de aarstengel Lucifer zijn ogen voor sluit. Niet hier. Ik sloot het boek met een tevreden zucht.

Het verhaal: de minister van Sociale zaken, Rosa Hartung, komt na een jaar afwezigheid terug in het Deense Parlement ( liefhebbers van Borgen herkennen het decor). Haar 12-jarig dochtertje werd ontvoerd en nooit teruggevonden. In de gevangenis zit een verdachte, hij bekende de moord. In Kopenhagen worden enkele jonge vrouwen gemarteld en vermoord aangetroffen. Op hun lichaam een signatuur: een kastanjemanneke, met erop een vingerafdruk van Kristine, de verloren dochter. Is er een verband? Leeft ze nog? Hoe ver gaat deze killer door, want elk lijkt mist 1 hand, 2 handen, 1 voet…het lijkt op de creatie van een menselijk kastanjemanneke. Inspecteurs Hess en Thulin gaan de race met de klok en tegenwerkende collega’s aan…

Soren Sveistrup ( 1968 - Denemarken) schreef de scenarios van oa The Killing, serie die de wereld rondging. Oktober ( oorspronkelijke titel: Kastanjemanden) is zijn thrillerdebuut. De knepen van het vak moet je hem niet meer leren: de spanningsbogen zitten perfect, dialogen zijn realistisch en het opdelen van het boek in 130 korte hoofdstukjes, maakt dat je snel schakelt en inzoemt op een andere scene zodat het ritme er goed in blijft, zonder je te vergalopperen.

Tja, wat kan ik nog toevoegen?. Een debuut dat met vlag en wimpel slaagt en smaakt naar (veel) meer? Een nieuwe ster aan het Scandi-thriller firmament?

Reken maar van Yes!