Eindelijk. Na ruim zes jaar is Tom Clancy terug met een thriller. Met de bittere nasmaak van De Tanden van de Tijger nog in mijn mond, sla ik de eerste bladzijde om.
Het script is simpel: de Emir, een terroristische leider die wel erg veel trekjes heeft van Bin Laden gaat behoorlijke aanslag plegen in de V.S. Aan de ultrageheime organisatie de Campus de schone taak om zijn plannen te achterhalen en de aanslag te voorkomen. Saillant detail: de zoon van Jack Ryan sr. (die met pensioen is na zijn periode als president van de V.S.), Jack Ryan jr, werkt bij deze organisatie.

Het gevoel dat me bekruipt naarmate het boek vordert, is "net niet".
Het verhaal is aardig, maar niet meer dan dat. Een vergelijking met zijn vroegere werk is snel gemaakt en dit komt niet in de buurt van bijv. De Beer en de Draak of Golf van Ontzetting.

En Ryan jr. voelt teveel als een surrogaat voor de personages die in de jaren '90 furore maakten in Clancy's boeken. Dit gevoel wordt versterkt doordat alle, ooit belangrijke personages in eerdere boeken, de revue passeren. Sommigen met een grotere rol dan anderen.

Toch is Op Leven en Dood weer een stap in de goede richting. Clancy zit weer op het goede spoor. Zal "Against Alle Enemies" deze trend bergopwaarts vasthouden?