Een dubbel gevoel

In eerste instantie zal dit niet direct een boek zijn van mijn eigen keuze, maar ik kreeg het als recensie-exemplaar toegestuurd en was toch nieuwsgierig naar het verhaal. Het begin van het verhaal komt wat onsamenhangend over en ik had moeite om door te gaan met lezen. Het waren allemaal losse stukken verhaal die voor mij weinig betekenis hadden, uiteindelijk als je verder leest begrijp je dat het wel bij het verhaal hoort en heb je sommige informatie uit het 1e gedeelte ook nodig, om de rest van het verhaal te begrijpen. Het gaat over een jongen van 16 jaar. Woelie die de reis probeert te beschrijven die hij met zijn vader heeft gemaakt. Woelie leeft samen met zijn vader, omdat zijn moeder is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Hij is elke dag bezig met zijn ‘’ontdekking’’ van lust, als hij de buurvrouw bespiedt. Dit gedeelte komt telkens weer naar voren en vind ik zelf weinig ‘’toevoegen’’aan het verhaal, maar het hoort ook bij de puberteit die Woelie doormaakt.
Het is een echt mannenhuishouden, de huishoudelijke klussen worden alleen gedaan als het echt niet anders kan en het is voor vader en zoon prima te uit te houden, als je het verhaal doorleest. Tot het moment dat Woelie erachter komt dat zijn vader Joe, erg ziek is. Op een avond moet hij met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht vanwege de hevige buikpijn en daar blijkt dat hij hooguit nog 2 weken te leven heeft als hij niet behandeld wordt. Joe wil niet behandeld worden en direct naar huis met pijnbestrijding. Eenmaal thuis besluit hij samen met zijn zoon om een grote reis te gaan maken met de trein. De voorbereidingen worden getroffen en ze gaan op pad, al snel is duidelijk dat het allemaal erg veel vraagt van het zieke lichaam van Joe. Maar hij wil doorgaan, deze reis samen met Woelie maken. Ze trekken steeds meer naar elkaar toe en hebben mooie momenten samen, maar ook dagen dat de ziekte en bijhorende klachten van beroerd zijn en pijn, hun confronteert met het naderende einde. Dit gedeelte is heel mooi uitgewerkt in het boek en sprak mij ook het meeste aan. Je kijkt eigenlijk mee vanuit de ogen van een jonge gozer, midden in de puberteit, die een heftige periode mee maakt met zijn vader, terwijl hij weet dat hij snel zijn vader zal moeten missen in het leven. En dat alles wat hij op dit moment voor het 1st mee maakt, ook de laatste keer zal zijn dat hij het samen met zijn vader zal meemaken. Dit geeft de reis een dubbel gevoel, zowel voor Joe als voor Woelie.