Tamar raakt, ontroert en zet aan tot denken

Tamar is een ontroerend verhaal dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog. Een heftige tijd waarin mensen voortdurend gedwongen werden keuzes te maken. Keuzes die soms verstrekkende gevolgen hadden. Het boek start intens, een joodse vrouw op de vlucht drukt haar kind in de handen van een Nederlandse vrouw: Antonia. Dat kind is Tamar. En dan? Wat doe je? Kies je voor je eigen veiligheid? Laat je je hart spreken en zet je alles op alles om Tamar te helpen? Wie kun je de waarheid toevertrouwen? En wat als blijkt dat niet iedereen te vertrouwen is, zelfs niet je meest naasten?
Tamar roept vele vragen op, die je tijdens het lezen ook aan jezelf stelt: wat zou ik gedaan hebben? Het verhaal laat schrijnend zien hoe complex de oorlogsjaren moeten zijn geweest, en dat goed en fout ingewikkelde begrippen zijn. Juist door het verhaal klein te houden, het wordt verteld vanuit het perspectief van Antonia (en deels door andere personen waarvan je later weet in welke verhouding ze tot Tamar staan), raakt het. Dit is zoals het voor velen moet zijn geweest. Mooi is ook dat je nog een kijkje krijgt in de jaren na de oorlog en hoe het verder gaat met Tamar.
Tamar is een verhaal dat raakt, het belicht een tijd uit onze geschiedenis die nooit vergeten mag worden. En dat maakt Tamar tot een absoluut te lezen boek. Wat mij betreft mag het op alle leeslijsten in het onderwijs.