Dochter van het Moeras - Karen Dionne

Ik las voor het eerst een boek van Karen Dionne. Deze auteur is geboren in 1953 in Akron, Ohio, Verenigde Staten. Veertig jaar geleden was ze op zoek naar een natuurlijke manier van leven. Ze leerde uit boeken hoe ze een huisje moest bouwen, welke planten ze kon eten en hoe ze hertenhuiden moest looien. In de wildernis van Upper Peninsula (Michigan) heeft ze in primitieve omstandigheden voor haar baby gezorgd. Uit deze eigen ervaringen met haar gezin heeft ze geput om “The Marsh King’s Daughter” te schrijven, nu vertaald als “Dochter van het Moeras” (door Lia Belt)

Hoofdpersoon Helena heeft een stabiel leven met haar gezin, tot haar vader uit de gevangenis ontsnapt. Hij houdt zich schuil in het moerasgebied van Michigan en Helena weet dat niemand behalve zij hem kan vinden. Want voordat ze twintig jaar geleden besloot het moeras halsoverkop te verlaten, woonde ze daar met haar beide ouders. Hij leerde haar alles om te kunnen overleven in het moerasgebied.

De filmrechten zijn inmiddels verkocht van deze psychologische thriller. Een goede genre omschrijving naar mijn mening, want er wordt voldoende onthuld over het karakter en de psychologische ontwikkeling van de hoofdpersonen en er zitten meerdere spannende stukken in.

De buitenkant van het boek is ook goed verzorgd, op de omslag staat een illustratie van een afgelegen hut in een moerasgebied, die mooi doorloopt binnen in het boek.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen, het meest leuk en indrukwekkend vond ik ten eerste het lezen over een mij totaal onbekende omgeving en de overduidelijke ervaring van de auteur met het leven in de wildernis en alles wat dat met zich mee brengt.
Daarnaast de interne strijd van Helena over welke besluiten ze moet nemen, welke consequenties dat zal hebben en het nemen van verantwoordelijkheid over besluiten, ook als ze niet zo liepen als ze wilde.
Dat lees je vooral in het gedeelte van het boek waarin ze de omstandigheden tijdens haar tumultueuze vertrek uit het moeras omschrijft.

“Ik heb de gebeurtenissen die eraan vooraf gingen ontelbaar vaak opnieuw bekeken.
Ik had geen idee hoe erg het zou worden voor mijn moeder en mij. Ik dacht oprecht dat weggaan zo simpel zou zijn als wegrijden”

Als laatste heeft het personage van Helena als kind me regelmatig geraakt. Totaal in afzondering opgroeien, moedig proberen er het beste van te maken en te assimileren, tot het moment dat je ontdekt dat er iets heel erg mis is.

Wat me minder pakte uit het boek, is het sprookje van De Dochter van de moeraskoning van Hans Christiaan Andersen, dat in stukken tussen de hoofdstukken is verwerkt. Ik vatte de overlap niet helemaal en ik vond het afleidend.

Voor aanvang van het verhaal staat een citaat van Carl Jung, over het opkomen van de volgende generatie, onze nazaten die ons zullen overtreffen, zonder dat wij het aan zien komen. Die vind ik wel heel sterk. Het loont de moeite om, na het uitlezen van het boek, nog even terug te bladeren naar dit citaat. En op je in te laten werken hoe treffend het is voor dit verhaal.

Ik geef het boek 4,5 sterren.