Onderspit

Onderspit”, een literaire thriller, is het debuut van Per-Anton Olsson, een pseudoniem van de Utrechtse schrijver Ton Bakker.

Muziek en songteksten spelen een prominente rol in het boek en dat was voor mij één van de triggers om het boek te lezen. Er is ook een Spotify-afspeellijst die bij het boek hoort, in het boek staat een QR-code die er naar toe leidt.
Via de leesclub van Hebban ontving ik een gesigneerd exemplaar, wat natuurlijk extra leuk is.

De cover deed me denken aan mijn kindertijd, door de kleuren bruin en oranje, die toen veel in woningen werden gebruikt in het interieur en de gebruiksvoorwerpen.

In het verhaal maken we kennis met Stendert, die op zoek is naar rust en afleiding van zijn eigen gedachten. Hij heeft de gewoonte om zijn gedachten en de wereld om hem heen te analyseren en ordenen met behulp van songteksten, maar kort geleden is hij hierin vastgelopen.

Hij gaat logeren in een afgelegen Bed&Breakfast en maakt daar kennis met de andere bewoners. Plotseling verdwijnt er één en Stendert is vastbesloten dit te onderzoeken. Met de songtekst-fragmenten worden zijn ervaringen duidelijk gemaakt voor de lezer. Ik vond dat gegeven heel leuk en ik kende veel van de gebruikte nummers ook goed.

Bij aanvang vond ik Stendert een leuk en apart personage, later in het verhaal verschuift dat accent meer naar vreemd en misschien helemaal niet zo leuk.
De overige personages vond ik ook wat vreemd. Ik had daardoor wat moeite om mee te leven. Zowel Stendert als de overige personages riepen af en toe een ongemakkelijk gevoel bij me op, ook omdat ik niet zo mee kon gaan in de noodzaak van Stendert zijn zoektocht. Blijkbaar heeft iets in het verhaal me op dat punt niet kunnen overtuigen.

Het boek leest vlot, elk hoofdstuk beslaat een dag. Ik vind het verhaal meer een detective dan een thriller, al zijn sommige stukken best spannend.

Op het eind gebeuren er toch nog wat onverwachte dingen, waardoor ik aan zaken ging twijfelen. Wat is waar en echt gebeurd en wat niet?
Dat had ik zeker niet meer verwacht en het laat me achter met een dubbel gevoel. Ik vind het knap dat je het als schrijver voor elkaar krijgt dat de lezer nog lang na-mijmert over het boek. Maar ergens was het ook wat onbevredigend.