Het meisje zonder naam

Het boek heeft een mooie cover,dat uitnodigt tot lezen.
Een prachtig dik boek wat je aandacht gedurende het hele boek goed vast houdt.
Wat leef ik mee met Lisa,wat moet ze ongelovelijk veel doorstaan,ik heb tijdens het lezen soms een traantje moeten laten.
Het is 1939 en dat waar de 13-jarige Lisa zo bang voor was, gebeurt toch: ze moet naar Londen en laat daarmee haar familie in Duitsland achter. Haar moeder weet een plek op het Kindertransport te bemachtigen en zo belandt Lisa in Londen. Ze spreekt de taal niet en komt terecht in een pleeggezin. Langzaam begint ze een band op te bouwen met haar pleegouders en haar nieuw gemaakte vrienden Harry en Hilda leren haar Engels. Maar tijdens een luchtaanval ontploft een bom vlakbij Lisa. Lisa raakt bewusteloos , en wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis weet niemand wie ze is – zijzelf ook niet…en tot overmaat van ramp denken haar pleegouders dat ze is omgekomen.
Ze komt in een weeshuis terecht
Als hier ook bommen vallen, worden de kinderen naar een klein dorp overgebracht en daar bij gastgezinnen ondergebracht. Hier voelt Charlotte, zoals ze genoemd wordt, zich eindelijk thuis. Ondanks dat het zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog is het geen zwaar boek.De nadruk ligt in dit boek voornamelijk op het persoonlijke verhaal van Lisa en haar zoektocht
Het boek leest snel en heeft een eenvoudig taalgebruik,dat vond ik eerst even wennen,maar gaandeweg het lezen vond ik het geen probleem meer.
Er worden geen moeilijke woorden in gebruikt,dus het boek is al snel geschikt voor de jeugd.
Ik vind het boek een aanrader en ga eens op zoek naar andere boeken van deze auteur.