Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Getormenteerde ziel op weg naar zijn melodie en spontaniteit

30 december 2017
De partituur voor de toverfluit, door Ludwig Bauer (1941), is in Nederland uitgegeven in 2017 - 25 jaar na het beleg van Sarajevo.
Het boek telt 10 hoofdstukken en een hoofdstuk heeft weer 3, 4 of 5 delen. In het eerste hoofdstuk worden al de belangrijke onderwerpen aangereikt, maar de lezer beseft dit later pas. Bauer schrijft weliswaar treffend, beeldend, boeiend maar tegelijkertijd als terloops. Zodanig dat de lezer er argeloos van wordt. Terwijl scherpte gewenst is omdat er meerdere verhaallijnen in dit boek verwerkt zijn, en niet eentje heeft een los eind! De hoofdpersoon is Ferdinand, een volwassen man die we in ons dagelijks leven zo maar zouden kunnen ontmoeten. Opgegroeid in Sarajevo, en door de ontwrichtende oorlogservaringen en de bejegening in Wenen getormenteerd. Als jongeman met een toekomst voor zich als dwarsfluitspeler in de Sarajevo Philharmonic, kreeg zijn leven door de omstandigheden een geheel andere wending. Bauer laat de verteller zodanig vertellen dat de lezer dicht op de huid en in het hoofd van Ferdinand zit. In het hoofd van hem gaat veel om! Het gaat maar door, z'n gedachten zijn niet te stoppen. Hij heeft associaties, droomt, heeft flashbacks. Ferdinand is intellectueel gevormd. Hij is nogal op zichzelf, en heeft daar een reden voor. Hij leeft aangepast aan zijn omgeving om maar niet al te zeer op te vallen. Hij, een Balkanees, wordt slechts geduld in Wenen. Hij wil de mensen zo min mogelijk tegen de haren in strijken. Hij beziet de wereld als een plek van gekte en chaos, waar hij goede mensen ontmoet maar ook weet dat de mens tot veel kwaad in staat is. Hij zet z'n logica, het hoog houden van normen en waarden, het vasthouden aan regels en hang naar beschaving, in om zich staande te houden en niet in deze chaos meegesleurd te worden.We zien hem met enkele personen optrekken en voor twee vrouwen krijgt hij meer gevoelens. Klassieke muziek biedt hem veel.
Ferdinand probeert zich staande te houden, maar lijdt daar tegelijkertijd aan. Hij dreigt vast te lopen.De buitenwereld lijkt de binnenwereld te gaan bepalen en beheersen. Hij dreigt daardoor het contact met zijn menselijke natuur te verliezen. Hij onderdrukt zichzelf, en dit geeft een crisis.
Maar het evenwicht wordt hersteld. En Bauer laat hierin originaliteit zien. Hij heeft zich wel door divers werk laten inspireren zoals door de opera Die Zauberflöte met daarmee verbonden het verlichtingsdenken en symboliek, en filosofen , maar valt hier niet mee samen. Het is origineel en verrassend. Zeker het einde is subliem te noemen, en kloppend met de verschillende verhaallijnen en het motto! Welke verhaallijn ook wordt gevolgd, of dit nu de lijn is vanuit de hedendaagse werkelijkheid, of filosofisch, of vanuit spirituele transformatie, het klopt. Een goed doordacht literair bouwwerk - een meesterwerk. Een boek dat vraagt om nog eens gelezen te worden.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van