Titel met een dubbele betekenis.

De titel is heel goed gekozen. De titel is tweeledig en pas op het einde van het verhaal wordt duidelijk waarom dit zo is. (Er wordt door de Fransen een Slag geslagen en doordat het contract uiteindelijk met de Franse Slag getekend wordt loopt alles anders).
De flaptekst
De flaptekst past goed bij de inhoud van het verhaal. Het nodigt uit tot het lezen van het verhaal. Het impliceert dat er iets op het werk staat te gebeuren en dat er ontwikkelingen zullen zijn op relationeel gebied. De flaptekst roept vragen op waar oma zich mee bezig houdt en hoe Harry daarbij betrokken zal raken. De tekst tot op de laatste bladzijde spannend schept verwachtingen van het boek en ik moet zeggen dat het na het lezen van het boek ook tot de laatste bladzijde spannend en onduidelijk was hoe het verhaal af zou gaan lopen.
De schrijfstijl
Het verhaal is grotendeels in “gewone” taal geschreven en dus makkelijk te volgen. Er wordt heel erg beeldend verteld bijvoorbeeld in een café wordt het gehele interieur besproken en wat er aan de muur hangt. Daardoor zie je als het ware het café helemaal voor je. Heel soms is dit beeldend vertellen eigenlijk jammer omdat je het verhaal wil blijven volgen en dit een beetje afleidt van het geheel en je eigen fantasie niet geprikkeld wordt.
De technische zaken zoals de contracten , rapporten en hoe deze ontstaan, zakelijke besprekingen etc. worden ook zeer uitgebreid besproken en vaak met veel moeilijke en formele teksten en daardoor raakte ik soms ook even van de hoofdlijn af. Soms vroeg ik me de relevantie van al deze teksten af omdat het beknopt vertellen van de inhoud voor mij duidelijker zou zijn. Ik begrijp dat het wel aangeeft hoe moeilijk de formele taal is en waar de valkuilen zitten in contracten en besprekingen met klanten. En dat er ook nog eens een extra verschil zit in de Franse en Nederlandse wetten. Verder zit er ook een stukje bij met mails. Wel een leuke afwisseling in het verhaal maar toch verloor ik hierdoor ook even de aandacht. Het verhaal heeft geen moeilijke verhaallijnen. Je zit er meteen midden in en is goed te volgen ook als je het verhaal weer ergens op wil pikken.

De karakters.
De karakters zijn zeer goed en uitgebreid beschreven. Ze komen ook echt tot leven. Daardoor wordt je automatisch het verhaal in getrokken. Vooral door Harry en zijn belevenissen en zijn onzekerheden . Ik bleef mijn wantrouwen houden voor wat betreft Claire maar werd door wat er verteld werd telkens op het verkeerde been gezet. Zou ze dan toch betrouwbaar zijn? Zie je wel toch niet etc. Heel goed gedaan. Tot het laatst wist ik niet waar het naar toe zou gaan en na afloop van het verhaal blijf ik me toch dingen afvragen. Waarom heeft ze Harry hierin betrokken? Wat gaat er nu gebeuren?

Het verhaal.
Het verhaal is goed opgezet. Je weet nergens waar een bepaalde actie toe zal gaan leiden en is vanaf de eerste tot de laatste bladzijde verrassend. Het verhaal heeft een open einde en ook dat had ik niet verwacht. Het verhaal blijft na het lezen daardoor nog even “hangen”. Als ik het verhaal zou moeten waarderen met sterren tussen 1 en 5 sterren zou ik dit boek een 3,5 geven. Mijn slotconclusie van het verhaal is dat niemand is wat hij lijkt dat hij is en dat criminaliteit in alle lagen van de bevolking voorkomt om diverse redenen. En ook dat je ook op zakelijk gebied altijd alert moet zijn. En dat kennis macht is en je altijd op moet passen op wie je verliefd wordt.

Storende onwaarschijnlijkheden /tegenstrijdigheden.
Echt storende onwaarschijnlijkheden heb ik niet opgemerkt.
Ik vond alleen het schot zo onverwachts en dat daar dan verder geen onderzoek naar gedaan wordt door de politie. Ook dat Harry zo luchtig hierop reageert later in het boek als hij kennis maakt met de dader vind ik niet geheel bij zijn karakter passen. Dit had ik wel zo verwacht als hij niet neergeschoten maar neergeslagen zou zijn of zo. Even komt de politie in beeld bij het onderzoek naar oma maar ook daar geen verder onderzoek.

Waar het verhaal wat mij betreft een “sprongetje”maakt is als Harry en Claire een weekendje naar Vichy gaan. Nergens blijkt dan nog dat ze er langer zijn en dan blijkt Harry vele oproepen van zijn werk gemist te hebben. Huh, dacht ik In het weekend? Als je dan doorleest zie je dat ze er een weekje waren en dan zijn die telefoontjes logisch.
Wat ik ook jammer vond is dat het hoofdstuk Neef Hans een beetje “afgeraffeld” lijkt. Er gebeurt in een paar bladzijden zoveel dat ik jammer vond dat hier niet iets meer over uitgeweid werd.