Wilskracht om te overleven

1944. De tweeling Perle en Stacha valt in concentratiekamp Auschwitz in handen van Nazidokter Mengele “De Engel des doods” en zijn experimenten. Ze zijn mischling wat bastaard betekent. Met hun blonde haar en bruine ogen zijn ze zowel Arisch als Joods tegelijk. Voor Stacha betekent het woord Mischling ook nog een tweedeling in zichzelf omdat ze er op een dag alleen voor staat als Perle verdwijnt. Niemand weet wat er met Perle is gebeurt . Als de Russen het kamp bevrijden trekt Stacha samen met Feliks, een jongen uit het kamp, door Polen richting Warschau in de hoop Perle te vinden en wraak te kunnen nemen op Mengele.
De schrijfstijl in dit boek is heel origineel en vooral in het begin als de tweeling nog samen in het kamp zit. De hoofdstukken zijn zo ingedeeld dat of Stacha of Perle aan het woord is. Stacha spreekt als een volwassene. Soms lijkt het of ze in een fantasiewereld leeft en is de tekst heel mysterieus . Zij wordt door haar zus belast met het grappige, het kwade en de toekomst. Perle is realistischer, geeft liever de feiten weer. Ook zij spreekt als een volwassene. Zij neemt de rol op zich van het verleden, het verdriet en het goede. Door elk een deel te nemen proberen ze samen hun ervaringen te verwerken zodat de ander niet teveel belast wordt. Deze strategie helpt hen te overleven. Over de experimenten van Mengele op de kinderen wordt omzichtig verteld en niet op details ingegaan . Maar juist dat wat je tussen de regels door leest is heel heftig. Pas later in het verhaal komen er meer feiten naar voren. Deze losse fragmenten maken dat je uiteindelijk toch alle verschrikkingen van de experimenten van deze verschrikkelijke man te weten komt. Verder is er nog een beeldspraak met een klaproos. Deze klaproos staat symbool voor het leven omdat de moeder van Stacha en Perle ze tijdens hun transport in de veewagen tekende. Stacha is ervan overtuigd dat als ze in gedachten een veld met klaprozen ziet haar zus Perle dood zou zijn. En dan begint hoofdstuk 8 met een plaatje van een veld vol klaprozen en de zin ” Ze zei dat ze me nooit zou verlaten, maar……..” Heel beklemmend.
Als de oorlog voorbij is en Stacha en Feliks op reis zijn valt het op dat de kampvluchtelingen door iedereen in de steek gelaten worden en op eigen kracht de vrijheid moeten gaan zoeken in een arm, verscheurd land waarin ze eigenlijk ook niet welkom zijn.
Daarom is me van dit verhaal ook het meest bijgebleven dat het verhaal niet eindigt als de oorlog voorbij is omdat de gevolgen van de oorlog door zullen blijven gaan in de mensen die het allemaal meegemaakt hebben.
Hoewel het boek op sommige momenten wat ongeloofwaardig is waaruit duidelijk blijkt dat dit een fictief verhaal betreft, is het een indrukwekkend en soms beklemmend verhaal over deze periode en de verschrikkingen van de experimenten van deze Nazidokter en de kracht van de kampgevangenen om te willen overleven.