Zeer sterke psychologische thriller

Nicole (Nicky) Frank overleeft een ongeluk met haar auto die van de weg raakt en het ravijn in stort. Als ze naar het ziekenhuis wordt gebracht vraagt ze waar Vero is. Rechercheur Wyatt start een onderzoek om Vero te vinden.
Maar wie is Vero? Is Vero een meisje van zes of een volwassen vrouw? Leeft Vero nog of niet meer? Bestaat ze wel of is Vero de bewaker van de herinneringen, de verpersoonlijking van herinneringen die tevoorschijn willen komen. Is Vero je geweten of is Nicky zelf Vero? En waarom wil Vero vliegen en is landen zo moeilijk?
En wie is Nicky? Is zij Vero of toch niet. Zijn haar nachtmerries echt of worden ze veroorzaakt door haar hersenschuddingen en haar postcommotioneel syndroom na haar ongeluk. Waarom herinnert ze zich hier niet veel meer van of doet ze maar alsof? En waarom is November de droevigste maand en ruikt ze elke keer weer rook? Is Nicky dader of slachtoffer?

Het antwoord op deze vragen vormt het verhaal van dit boek en is het aan rechercheur Wyatt de taak om de waarheid te achterhalen. Was het ongeluk wel een ongeluk. Of was het een poging tot moord. En wie zit er dan achter? Het verhaal laat zich langzaam afpellen als een ui. Steeds dichter kom je bij de kern en dichter bij de waarheid. Maar telkens als je denkt een laagje afgepeld te hebben komen er weer nieuwe vragen bij die ook weer afgepeld moeten worden.

Dit boek van Lisa Gardner is een juweeltje. Het verhaal zit vol beeldspraak in de vorm van Vero. De ene keer is ze een kind of de geest van de kinderjaren en dan weer een tiener of een skelet met soms de lappen huid er nog op. En deze Vero gooit haar huid af als ze zich naar voelt. En tot op het laatste moment weet je niet wie Vero echt is.
Het complete verhaal zit perfect in elkaar en klopt tot in de kleinste details. Pas aan het einde van het verhaal weet je hoe het allemaal in elkaar zit en kom je erachter hoe ver iemand kan gaan voor de liefde en waar opgroeien zonder liefde toe leidt.