Gestrikt door het huwelijk

De omslag van het boek, een paar goed gepoetste mannenschoenen met de veters aan elkaar gestrikt, geeft het onderliggende gevoel weer van de hoofdpersonages.
De letterlijke vertaling van de Italiaanse titel van het boek. Lacci is het Italiaanse woord voor schoenveter.
Strikken begint met een voorwoord van de in Engeland geboren Amerikaanse schrijfster van Indiaanse afkomst, Jhumpa Lahiri. Ze probeert in een aantal pagina’s de begrippen ‘drang om te bedwingen’ en drang om te bevrijden‘ uit te leggen. Feitelijk is dat waar veel mensen dagelijks mee worstelen. Zo ook de twee hoofdpersonages in dit boek.
In drie hoofdstukken, beschreven vanuit de vrouw, de man en vanuit de kinderen, wordt een huwelijk beschreven. Of misschien beter; ‘het idee van wat een huwelijk zou kunnen zijn’.
De meest ingrijpende gebeurtenissen van het verhaal spelen zich af in een tijd dat de rolverdeling tussen mannen en vrouwen in het huwelijk in beton verankerd was. En dan begint de seksuele revolutie en is het instituut huwelijk ineens burgerlijk. Het ‘íets hebben met een ander’ is heel gewoon aan het worden terwijl ‘verliefd zijn op een ander’ hopeloos ouderwets is geworden.
De hoofdfiguur Aldo voelt zich letterlijk gestrikt in zijn huwelijk met Vanda en na 12 huwelijksjaren is Aldo toe aan iets anders en verlaat het gezin van de een op de andere dag zonder duidelijke uitleg.
Terwijl Vanda veel vragen heeft over wat zij misschien fout heeft gedaan en anders zou kunnen doen hult Aldo zich in een stilzwijgen of geeft antwoorden die meer een warrig verhaal zijn dan echt antwoorden. Voor zijn, hun, twee kinderen Sandro en Anna wordt Aldo al snel een vreemde.
Vele jaren later kijken Aldo en Vanda terug op het avontuur waaraan ze lang geleden samen zijn begonnen en wat er nu nog van over is. Belangrijker; wat is er echt geweest in de jaren dat ze elkaar waren.