Witte Ruis - Åke Edwardson
Door de serie "Inspecteur Winter" op tv was ik benieuwd naar het nieuwste boek over deze speurder.
Na een hersenbloeding vertrekt hij naar Spanje met zijn gezin, maar keert echter voor zijn werk weer terug naar Zweden om de moord op een vrouw en haar kind op te lossen.
Met enig doorzettingsvermogen is het me toch gelukt om het boek uit te lezen. Erg jammer want ik had hoge verwachtingen van deze schrijver en dit boek.
De personages zijn nogal tweedimensionaal, ze reageren en praten vrijwel allemaal op dezelfde manier, zijn soms wel wat banger of brutaler, maar ze verschillen onderling niet genoeg om helemaal echt te zijn. Ze lijken teveel op Erik Winter zelf. Steeds maar weer worden vragen met vragen beantwoord, ook retorische. Zeer vermoeiend. De rol van Bertil is ook vreemd, zou een vriend moeten zijn, maar de grapjes komen niet erg uit de verf.
Ik was erg benieuwd naar dit boek omdat ik de tv-serie erg goed en spannend vond. Deze spanning vind ik niet echt terug in het verhaal. Het verhaal kabbelt een beetje voort met af en toe een ondervraging. Schrijfstijl is me te wazig, dwarrelig en vaag. Te veel mijmeringen en overpeinzingen. Er is niet veel logica in dit verhaal te ontdekken. Logica is iets dat ik met een thriller associeer. Ik hou van rechttoe rechtaan, duidelijk en snelheid.
De verhaallijn is wel consequent door het hele verhaal heen, maar er zijn erg weinig ontwikkelingen. Kan me niet voorstellen dat een echt politieteam met zo'n onderzoek resultaten zou boeken. Helaas was het ook al vrij snel duidelijk wie het gedaan had en wie de andere "slechterikken" waren. Heb overigens geen enkele duidelijke link kunnen vinden met de foto van de brug op de omslag. Of maakt deze brug soms ook geluid bij zwaar weer, net als de Erasmusbrug in Rotterdam? Dat zou op het geluid van tinnitus kunnen lijken.
Het gegeven van het verhaal is wel boeiend, maar ik heb mezelf moeten dwingen dit boek uit te lezen. Kreeg er zowat hoofdpijn van.