Geluk zit in een klein boekje

‘O’, The Oprah Magazine werd op 19 april 2000 voor het eerst in de V.S. uitgegeven. Zoals Linda de Mol iedere keer weer prominent voorop de Linda staat, zo staat Oprah Winfrey op de ‘O’(prah). Eigenlijk is het andersom Oprah was er vóór Linda. Enfin, ‘O’ heeft een oplage van 2,5 miljoen vergeleken met Linda die er iets meer dan 200.000 heeft. In Het Kleine Boekje van Geluk staan de mooiste artikelen over geluk die de afgelopen jaren in het  ‘O’ tijdschrift zijn verschenen.

Lees over hoe Anne Glusher gaat zwemmen en hoe dol Jane Smiley op haar paard is. Smiley kennen we wellicht van haar roman De Wetten van het Land (Pulitzerprijs 1992). Glusher kennen we waarschijnlijk niet; zij heeft overal gezwommen, van Brooklyn tot Marokko. Tijdens het zwemmen schrijft ze over alles wat er in haar opkomt. De gemiddelde lezer zal het ook niet bijster interessant vinden hoe Mark Leyner, een van de weinige mannelijke auteurs, in 325 woorden beschrijft hoe hij een hapje pudding neemt. Maar dan ineens, vanaf bladzijde 72, lijkt het toch nog boeiend te worden. Hier begint het ontroerende verhaal van een vrouw met borstkanker. Zij vertelt over hoe de ziekte haar leven ten goede heeft veranderd. En zowaar hebben de verhaaltjes die volgen wat meer diepgang. Maar dan ben je al wel bijna op de helft van het boek beland.

Plotsklaps stuiten we dan op een quiz: ‘zou je gelukkiger kunnen zijn? ’ Hierbij geef je aan hoe vaak je instemt met de geschreven beweringen. Stellingen zoals bijvoorbeeld: ‘Ik neem mezelf heel serieus‘ en ‘Ik heb het veel te druk‘. Jouw antwoord is: nooit, zelden, soms of vaak. Vervolgens worden de resultaten getoond en ben je er werkelijk van overtuigd dat je de CosmoGirl of Flair zit te lezen. Dit kan beter!

De meeste auteurs zijn vrouwelijk en allen Amerikaans. Natuurlijk kennen de meeste van ons Elizabeth Gilbert, zij schreef de bestseller Eten, Bidden, Beminnen. Ook van Brené Brown (De Kracht van Kwetsbaarheid en De Moed van Imperfectie) hebben we gehoord, maar het merendeel is voor ons Nederlandse lezers volslagen onbekenden. Geeft niet, maar dan had de kwaliteit van schrijven wel steengoed moeten zijn wil er iets van blijven hangen.

Het leest als een stoptrein: continu wachten en hoop houden. Wanneer komt het nou, wanneer begint het echte verhaal nou? Maar het echte verhaal begint nooit. Daar zit nou net de crux. Geluk zit immers in kleine dagelijkse dingen en meestal, zo niet altijd, is het dicht bij huis te vinden, dát is de boodschap hier. Verwacht dus geen meeslepende, spannende verhalen, maar lieve vertellingen over doodgewone, onbeduidende dingen van alledag. Verwacht ook geen ondersteuning hóe het pad van geluk te volgen, daar moet je andere boeken voor lezen. Verwacht gewoon niet te veel.