Intrigerende roman over een schilder.

Maannachten van Marja Visscher heb ik met plezier gelezen. Het is een intrigerend verhaal dat zich afspeelt in de negentiende eeuw in Frankrijk. Josephine Fesser leidt een gelukkig leven met kunstschilder Johan Jongkind. Hij wordt ook wel de wegbereider van het Impressionisme genoemd en was bevriend met Paul Cézanne, Manet, Monet, Emile Zola en vele andere kunstenaars in die tijd.

Josephine Fesser trouwt als jong meisje halsoverkop met de kok Alexandre omdat ze zwanger is. Het huwelijk is niet erg gelukkig en ze gaan op aandringen van Alexandre uit elkaar. Ze blijven echter getrouwd, daar heeft Alexandre zo zijn redenen voor. Evenals zijn wens dat hun zoon Jules, bij zijn vader blijft wonen. Voor Alexandre een belangrijke dekmantel, zoals later in het verhaal zal blijken. Josephine stemt ermee in, toch is ze diep bedroefd over deze scheiding, maar het betekent ook dat ze nu vrij is haar eigen weg te gaan. Ze geeft schilderles op een meisjesinternaat en schildert zelf ook.

De eerste ontmoeting, en hiermee begint het verhaal, met de schilder Jongkind zet haar hart in vuur en vlam. Tot het einde van haar leven voelt ze een diep liefde voor hem, al heeft ze heel veel hobbels en zware momenten te overwinnen. Jongkind is een zwakke, labiele man, die aan achtervolgingswaanzin leidt, hij drinkt te veel, en is makkelijk beïnvloedbaar. Als hij schildert is hij gelukkig en zijn schilderwerk is dan ook geniaal, mede dankzij de krachtige vrouw, Josephine, die naast hem staat. Zij maakt hem en ze zorgt voor een stabiele thuishaven. Zij is zijn zakelijk instinct.

Marja Visscher heeft een vlotte schrijfstijl en je leest het verhaal, dat ongeveer veertig jaar beslaat, achterelkaar uit. Het geeft een leuk beeld van die tijd en de vrije omgang tussen kunstenaars. Pas na een bladzijde of vijftig komt het verhaal goed opgang en wordt de taal minder formeel.
Het verhaal wordt vanuit Josephine verteld, we zien de tekening van de andere personages via haar ogen. Maar er zijn ook veel vertelde situaties van uit een alwetende verteller, en dan lijkt het alsof de schrijfster aan het woord is. Bij sommige situaties denk ik dat het mooier zou zijn geweest als het vertelde in scene was gezet, dan raak je als lezer meer betrokken en kom je dichterbij de personages. Schoondochter Pauline bijvoorbeeld wordt altijd lieve Pauline genoemd, verder wordt haar personage niet uitgediept. Hetzelfde geldt voor Jules, de zoon. Ik miste soms de zintuigen, de geuren en de kleuren van de verf, het licht dat Jongkind zo prachtig wist vast te liggen.

Het is duidelijk dat Marja Visscher veel onderzoek heeft gedaan naar dit onderwerp en ik weet zeker dat liefhebbers van het romantische, historische genre met Maannachten volop aan hun trekken zullen komen.