Boeiende karakterstudies van twee zeventiende-eeuwse vrouwen

Diep weggezakt was het verhaal uit de geschiedenisles. Hugo de Groot die in een boekenkist ontsnapt uit slot Loevestein. De onthoofding van Van Oldenbarnevelt afgekondigd door stadhouder Maurits. Het twaalfjarig bestand binnen de tachtigjarige oorlog. De slag bij Nieuwpoort.
Suzanne Wouda heeft het lumineuze idee gehad om dit verhaal opnieuw te vertellen vanuit het perspectief van Maria van Reigersberch, de vrouw van Hugo de Groot, en haar dienstbode, Elske van Houwingen. Twee sterke vrouwen die de vlucht in de boekenkist hebben mogelijk gemaakt. Het verhaal berust op de ware geschiedenis, maar is ingekleurd met fictie. Suzanne Wouda doet dat met prachtige beelden uit de natuur. De wind en de golven op het Zeeuwse strand; de witte wiev’n in het moeras rond het dorpje Bredevoort; de gierende tocht in het huis in Rotterdam, en last but not least, de doodse kilte van Slot Loevestein. Naast het natuurgeweld zijn ook de innerlijke gedachten van Maria en Elske levendig en overtuigend. Al heel snel word je door beide vrouwen meegenomen in hun belevingswereld en hun innerlijke conflicten.

Na de proloog, begint het verhaal in Veere met de jonge Maria, dochter van de burgemeester Van Reichersberg, meteen wordt haar eigenzinnige en zelfbewuste karakter duidelijk gemaakt. Hoewel er bijzonder weinig over bekend zal zijn geweest, geeft Suzanne Wouda de lezer het gevoel dat het zo is gegaan. Het perspectief vanuit Elske, de latere dienstbode van de familie de Groot, wordt afgewisseld met de hoofdstukken over Maria. Ook Elske’s personage begint met haar jeugd in Bredevoort, tamelijk grimmig en rauw. Dit levert een mooi contrast op tussen beide vrouwen, die later zo’n bijzondere band krijgen.

Door deze roman te beginnen met de jeugd van beide vrouwen, neemt Suzanne Wouda een risico. Werkt het wel om een volwassenenroman te beginnen met een kinderperspectief? Ik merkte bij me zelf een lichte weerstand, maar dat zal persoonlijk zijn. De jeugd is de basis van de vorming van het karakter en die moest in het geval van Maria en Elske duidelijk gemaakt worden. Ze hebben allebei, vooral Elske, genoeg meegemaakt in hun jeugd om in hun latere leven met angst te kunnen omgaan.

Over Hugo de Groot (is genoeg over te vinden) komen we in dit verhaal weinig te weten, behalve dat hij een workaholic was en met Maria een goed en liefdevol huwelijk had. De kracht van deze roman zijn de twee sterke vrouwen op de voorgrond, al zullen ze in hun tijd de achtergrond hebben ingenomen. Naast de goede karakterstudies krijg je als lezer ook nog even een geschiedenisles mee, zonder dat er sprake is van infodump. Ik heb genoten van deze roman en hem uiteindelijk achter elkaar uitgelezen.