Vrij spel

Op een mistige ochtend in oktober schiet de echtgenoot van Gwen, politieagent Nick Overmars, een zeventienjarige jongen dood. Volgens hem was de jongen gewapend, maar het wapen wordt niet gevonden. Bovendien blijkt al snel dat Nick een uiterst persoonlijke connectie met de jongen had en de vraag rijst of hij misschien doelbewust geschoten heeft. Vrienden van de jongen – leden van een criminele jeugdbende waartoe hij zelf ook behoorde – denken van wel. Zij zijn niet van plan om hun homie ongewroken te laten en terwijl het justitieel onderzoek maar langzaam vordert, beginnen zij een zenuwslopende terreuractie tegen Nick en zijn gezin.


Dit boek snijdt een flink aantal maatschappelijke problemen aan en zet aan tot denken. Soms lijkt het haast zo ongeloofwaardig dat je denkt, 'nee zulke dingen gebeuren toch niet in ons landje'. Maar ik denk toch dat het niet ver van de waarheid afligt.
Zo lijkt het onderwerp van het boek, politieagent die een (waarschijnlijk) ongewapende jongen doodschiet op een station, erg op wat een tijd geleden natuurlijk echt is gebeurt. Ik vond dit ook een erg goed uitgangspunt voor een verhaal.
Het is geen standaard thriller, in mijn ogen meer een hele spannende roman. Het drama aspect speelt een grote rol: wat zijn de gevolgen van een verkrachting voor het slachtoffer, voor het hele gezin; wat zijn de gevolgen van het doodschieten van de jongen voor het hele gezin van de politieagent maar ook voor de vrienden van de jongen, etc.

Ik had soms een beetje moeite met het verspringen in de tijd. Het verhaal wordt vanuit verschillende personages verteld (waarvan overigens maar één in de ik-vorm geschreven wordt) en die delen van het verhaal spelen zich op verschillende momenten af, in het verleden en het heden. Ik moest regelmatig even terug kijken voor de juiste chronologie.

Al met al is het gewoon een razend spannend maar ook heftig verhaal, waarbij een uitgebreide beschrijving van de gruwelijkheden niet geschuwd wordt. Dit is het eerste boek wat ik van Linda Jansma lees en het zal niet de laatste zijn. Ze weet zich goed in te leven in de personages en heeft volgens mij gedegen vooronderzoek gedaan. Haar taalgebruik is toegankelijk en naar het eind toe wordt het zo spannend dat je gewoon wilt weten hoe het afloopt, voor mij een voorwaarde voor een goed boek. Thumbs up voor Linda Jansma dus!