Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Oude en wijze verhalen met een paar trucjes

Marjolein 22 april 2019
‘Met je welnemen, jongeman, kijk eens goed naar ons, mensen in de leeftijd van je ouders, hun nagedachtenis is gezegend, met oude stemmen en fysieke gebreken. Moeten wij gaan zingen, dansen en spelen in een opera? In jouw opera? Wie wil je zoiets aandoen?’

Selma en Hajo leven in verzorgingshuis Beth Varda, in de Noord-Hollandse duinen. Hajo is aan het eind van zijn leven en overlijdt al vroeg in het boek. Selma heeft gelukkig veel vrienden in het huis die haar kunnen steunen en met de breiclub, uitjes in de duo scootmobiel en de verhalen en grapjes van goede vriend Asjer, hoeft ze zich zeker niet te vervelen. De vergelijking met Hendrik Groen is snel gemaakt. Maar dit is een totaal ander verhaal over oude mensen in een tehuis. Beth Varda is namelijk geen standaard verzorgingshuis. Het is een particulier huis voor gepensioneerde Joodse musici. Geen wonder dus dat dirigent Dudy Cohen in de bewoners de uitgesproken deelnemers voor zijn opera ziet.

Hoewel de opera de rode draad is door het boek, is het niet het belangrijkste verhaal. Het boek staat vol van de prachtige verhalen over de oorlog, overspel, euthanasie, vetes die decennia teruggaan, over het Joodse geloof, kinderen die een heel ander leven lijden dan hun ouders hadden verwacht of gehoopt en natuurlijk de liefde.

Soms zijn de herinneringen aan vroeger wel wat verwarrend. Er zijn al zoveel namen van bewoners van het tehuis, dat namen onthouden van mensen die alleen nog in gedachten bestaan, een beetje te veel wordt. Ook een ruzie tussen Selma en Marga vanwege een voorval in het verleden is een minpuntje. Selma verwijst ernaar, maar pas tegen het einde van het boek bespreken Marga en zij de vete. Het frustreert om zo lang te moeten wachten op het verhaal, wat niet zo interessant is dat het het lange wachten de moeite waard maakt. Ook staan er enkele zinnen, kleine verhaaltjes in het boek die weinig tot niets toevoegen aan het geheel en daarom als gekunsteld overkomen. Zoals wanneer tijdens een gesprek tussen Asjer en Selma, Selma buiten iemand hoort. Als lezer ga je ervanuit dat de persoon die buiten staat vervolgens een bijdrage levert aan het verhaal. Omdat dit niet zo blijkt te zijn voelt het als een schrijverstrucje om het gesprek ‘op te leuken’.

Maar deze ‘trucjes’ daargelaten, het is een erg mooi verhaal. Een erg interessant kijkje in het leven in Beth Varda. Het boek laat je nadenken over de manier waarop we in onze maatschappij met oude mensen omgaan. Door de verhalen van de mensen in het verzorgingshuis te vertellen worden je ogen geopend voor de waarde van mensen aan het eind van hun leven. We moeten weer leren luisteren naar onze opa’s, oma’s, vaders en moeders. En net als de dochter van Selma en de zoon van Asjer, moeten we niet oordelen over de levens van onze ouders. Alle mensen maken hun eigen fouten, aan ons als kinderen de kunst om er van te leren.
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marjolein