"Dit nooit meer...". Of toch?

Er zijn boeken die je niet oppikt omdat ze zo leuk zijn of omdat ze zo makkelijk even weg lezen. Er zijn boeken die je perse wil lezen omdat je denkt dat ze belangrijk zijn, en Ingesloten was zo’n boek. Het stelde niet teleur.

Layla Amin is een normale Amerikaanse tiener. Haar ouders werkten gewoon, ze ging naar school, ze heeft een vriendje. Alles leek normaal, tot er een nieuwe president kwam die meeging in de retoriek dat moslims eigenlijk overal de schuld van zijn (iets wat tegenwoordig niet zeldzaam is om om je heen te horen, helaas). Er komen anti moslim wetten, en op een avond wordt er op haar deur geklopt en worden zij en haar ouders afgevoerd naar een kamp in the middle of nowhere, om daar een nieuwe samenleving op te bouwen, ver weg van de niet moslims, afgesloten van de rest van de wereld. En daar wil zij het niet bij laten zitten.

Ingesloten gaat in op thema’s die momenteel heel actueel zijn. We zien haat tegen de ander in elke hoek van het internet, en helaas ook erbuiten. We zien de angst voor de ander groeien, we zien onbegrip voor alles wat niet is zoals wij een belangrijke rol spelen in de huidige maatschappij, en Samira Ahmed heeft het heel goed voor elkaar gekregen dat samen te voegen in een adembenemend verhaal wat niet eens heel onrealistisch is voor de nabije toekomst. Het gebruik van slogans en uitspraken die we bijna dagelijks in de politiek te horen krijgen in combinatie met wat dat zou betekenen als het ook daadwerkelijk uitgevoerd zou worden, maakt dit boek een duidelijk uitspraak tegen haat en spoort aan tot actie.

Layla is een leuk personage. Ze is zeventien, wat af en toe vrij duidelijk is. Ze is een puber, met puberproblemen, die opeens niet meer belangrijk zijn gezien wat ze verder allemaal meemaakt (wat niet wil zeggen dat ze niet kan rouwen om het feit dat ze niet met haar vriendje David naar prom kan). Ze is niet perfect, maar daarom wel een karakter waar je mee mee kan leven, waar je misschien soms op kan mopperen, maar die wel echt aanvoelt. Ze komt erachter dat ze haar eigen vooroordelen heeft en die ook aan de kant moet zetten om te bereiken wat ze wil.
Een ander karakter wat ik niet onbenoemd kan laten is Jake. Hij is ook iemand die duidelijk een keuze moet maken (en dat ook doet) over waar hij staat, en ik waardeerde zijn acties misschien nog wel meer dan die van Layla. Layla wordt in een situatie gegooid waar ze niets aan kan doen en waar een makkelijke keuze haar leven nog steeds ongemakkelijk maakt, voor Jake ligt dat anders. Voor hem is de makkelijke weg wel mogelijk en dat maakt zijn rol erg interessant.
De Directeur voelde helaas wel wat te stereotype aan, alhoewel zijn speech met zijn motivaties erg ongemakkelijk was, juist omdat daar zoveel in terugkwam van wat je tegenwoordig overal gezegd ziet worden.

Iets wat ik heel erg kon waarderen in dit boek was het feit dat het draait om keuzes. Mensen worden aangekeken op wat ze zijn, maar dat is niet hoe het zou moeten zijn. Samira Ahmed laat mensen keuzes maken, voor of tegen de internering, voor of tegen uitspreken, voor of tegen protesteren en stopt daardoor mensen niet in hokjes. Een moslim geïnterneerde is niet per definitie een dappere vrijheidsstrijder, net zoals een blanke bewaker niet per definitie een gevoelloze nazi is. Iedereen heeft een keuze, zowel in als buiten het kamp, en de keuze die je maakt bepaalt wie je bent. Niet je geloof, je kleur of je afkomst.

In het kort, Ingesloten was een boek wat me diep raakte, wat me aan het denken zette over waar ik sta en wat ik zou doen, wat duidelijk maakt waar bepaald taalgebruik en acties toe kunnen leiden. En zoals in het nawoord ook duidelijk staat aangegeven, zijn we helaas verder op weg naar deze afschrikwekkende wereld dan we misschien wel denken. Boeken zoals deze die daar een aanklacht tegen indienen kunnen daarom niet te belangrijk zijn.