Recensie Schemeruur

Ik had al verschillende keren op het punt gestaan iets te gaan lezen van Johan Theorin maar ik vond zijn boeken altijd zo duur bij de boekhandel. Boven de twintig euro is voor mij, als arme tiener natuurlijk, boven mijn psychologische grens. Toch was ik wel nieuwsgierig naar hem vanwege alle positieve verhalen die ik over zijn boeken had gehoord. Vorige week moest ik toch in de bibliotheek zijn om een boek voor Engels te halen, en toen liep ik ook even langs de Nederlandse boeken en zag dat ze eindelijk een boek van hem hadden. Heb het ook meteen meegenomen.

Het verhaal gaat over een jongetje dat twintig jaar geleden is verdwenen. Niemand heeft meer iets van hem vernomen/gevonden. Dan krijgt de opa van Jens, het jongetje, een van de schoenen die hij de dag dat hij verdween met de post opgestuurd. Julia, de moeder, keert terug naar Öland en wil nu eindelijk weten wat er gebeurd is. Vader en dochter gaan op onderzoek uit, op zoek naar de waarheid.

Ik vond Schemeruur een goed boek. Het verhaal heeft twee verhalen lijnen, de ene van Julia en Gerlof die op zoek zijn naar de waarheid. De andere gaat over Nils Kant, het zwarte schaap van de familie die ooit drie mensen vermoord heeft en toen naar Zuid-Amerika is gevlucht. Ondanks het feit dat hij, Nils Kant, al lang voor de verdwijning begraven was, is hij een verdachte in de zaak want veel mensen geloven niet dat hij echt dood is. Het verhaal doet me denken aan Camilla Läckbergs Steenhouwer. Ook hier twee verhaallijnen waarvan er een in het verleden speelt en die naar elkaar toe lopen. Ook qua schrijfstijl merkte ik een gelijkenis, het leest makkelijk weg en je kunt het boek moeilijk wegleggen. Het is zeker een nieuwe schrijver die ik wil gaan volgen. Nu nog Nachtstorm, en dan wachten op de nieuwe boeken die in 2011 uitkomen.