Recensie Tien torens diep

O, wat was het lang geleden dat ik voor het laatst een echt kinderboek gelezen heb. Af en toe lees ik nog wel een jeugdboek, maar dat is toch anders. Mijn moeder en zusje waren helemaal onder de indruk van Tien torens diep, en aangezien zich het bij mij in de buurt afspeelde, was ik ook erg nieuwsgierig geworden naar het boek.

Het boek gaat over Stef en zijn vriend Victor, die later koelpieten (mijnwerkers) willen worden. Ze hebben een geheime club. Wietske komt van boven de rivieren en wordt vreemd aangekeken in de koloníé, waar ze wonen. Zij wil bij hun club horen. Het verhaal gaat over de mijnen, die wel tien torens diep zijn.

In het begin moest ik echt heel erg wennen aan de schrijfstijl, deze was wel heel kinderlijk. Het is natuurlijk wel een kinderboek. Ook vond ik dat er wel heel veel uitgelegd werd, maar misschien kwam dat omdat ik meer over de mijnen heb gehoord dan de meeste kinderen, omdat ze hier in de buurt lagen. Maar het verhaal vond ik wel leuk. Het had geen grote verrassingen meer voor mij, aangezien het verhaal mij al wel eens verteld was, maar het was aardig om te lezen. Ik kan me voorstellen dat zeker als je zo'n 10 jaar bent, je dit een heel leuk boek vindt.