Recensie Tirza

Op het Ezzuliaforum, waarop ik ook actief ben, kwam het idee om met zijn allen een boek te gaan lezen en hier daarna over te gaan discussiëren. Als eerste werd gekozen voor de roman Tirza van Arnon Grunberg. Handig genoeg kan ik dit boek ook nog op mijn literatuurlijst Nederlands kwijt. Ik heb dan ook meegedaan, dit boek uit de schoolbieb gehaald en gelezen.

Tirza gaat over een man van middelbare leeftijd met een naar de buitenkant toe bijna perfect leven. Wanneer zijn vrouw na drie jaar plotseling weer op de stoep staat, aan de vooravond van het eindexamenfeest van zijn lievelingsdochter, verliest hij langzaam maar zeker de grip op de werkelijkheid en zijn eigen leven.

Tja, echt enthousiast ben ik niet over dit boek. Ik lees hieronder zeer positieve reacties, maar ook op Ezullia veelal negatieve. Zelf vond ik het niet zo'n geslaagd boek. Er zitten een heleboel zaken in die ik erg raar vond en waar ook totaal geen verklaring voor gegeven werd. Ja, Hofmeester is een beetje (of misschien wel erger) autistisch, maar waarom neemt hij zijn vrouw zo makkelijk weer terug in huis en laat hij zich ook nog door haar beledigen? En dan nog een paar onopgeklaarde zaken met betrekking tot de seksuele relaties van Hofmeester met minderjarigen. Normaal gesproken ben ik iemand die er wel van houd als niet alle vragen beantwoord worden en er bepaalde zaken aan de verbeelding van de lezer overgelaten worden. Maar hier vond ik dat er zoveel losse eindjes waren, dat ik het onprettig vond. Het einde van het boek, ik zag het aankomen, vanwege een aantal vreemde zaken die Hofmeester uitvoerde, maar waar ik hier niet verder op in ga, om niets te verklappen voor de mensen die het boek nog niet gelezen hebben. De schrijfstijl dan. Hij wordt goed gebruikt om een beetje de verwarde geest van Hofmeester te laten zien, maar verder vond ik hem eigenlijk nogal simpel. Het leest heel makkelijk, dat is waar, maar bij mij komt de vraag toch weer boven: 'Is dit literatuur?' Ik vind eigenlijk van niet. Misschien heb ik een geromantiseerd beeld van literatuur, waarin elke zin, elk woord mooi overdacht wordt om tot een waar kunstwerk te komen. Maar hier, bij Tirza heb ik het idee dat het allemaal heel snel geschreven is en dat de stijl niet heel belangrijk was. Vergeten zal ik het waarschijnlijk niet zo snel, en dat is maar goed ook met mijn komende mondeling, maar meer dan 2 sterren kan ik dit boek niet geven.