Recensie Verlies - De mensen die weggingen

Ik luisterde de beide korte verhalen Verlies en De mensen die weggingen een tijdje geleden. Het eerste verhaal, Verlies, gaat over een vrouw die haar zoontje heeft verloren. Hij is verdronken in het zwembad op vakantie. Ze kan moeilijk omgaan met de situatie en verwijten die haar gemaakt worden. Waarom heeft hij niet op zwemles gezeten? Terwijl ze ontzettend verdrietig is, komt er ook nog een andere emotie bovendrijven, het is nu namelijk wel veel rustiger. Het zoontje blijkt eigenlijk een kwelgeest te zijn geweest. Zij en haar man maken elkaar verwijten en verdenken elkaar ervan hem een zetje te hebben gegeven. De afloop vond ik vrij schokkend toen ik hem hoorde, aangezien ik het luisterde kon ik niet zien dat het einde eraan kwam. Dit boek van Nicci French was een van hun beste boeken die ik gelezen heb. Het verhaal was interessant en, zoals ik al schreef, op het einde onverwacht hard. Hun schrijfstijl is niet anders dan anders, vlot leesbaar en niet al te moeilijk. Fans van het echtpaar raad ik zeker dit boek ook aan, want het was een van de beste, naar mijn mening dan. Het andere verhaal, De mensen die weggingen, is een verhaal met een vreemd vertelperspectief. We zien niet door de ogen van een volwassen vrouw, zoals meestal bij Nicci French, en er is ook geen alwetende verteller. Het verhaal wordt verteld door een jong meisje, een jaar of acht. Zij vertelt over haar leven en over een aantal mensen die plotseling nooit meer kwamen. Het einde laat zich raden, maar komt desondanks vrij hard aan. Het mooie in dit boek vond ik de onschuld van het meisje. Ze legt zelf de verbanden niet die je als lezer wel legt. Voor de lezer is het duidelijk wat er aan de hand is, maar zij weet niet waarom er plots een witte tent in haar tuin staat en waarom diezelfde tuin helemaal overhoop is gegooid. Ook een bijzonder verhaal dus. Ik vind het jammer dat ze tegenwoordig het vaak niet meer zo origineel zoeken, en hoewel ik Wat te doen als iemand sterft en Medeplichtig nog niet gelezen heb, vond ik hun boeken van net daarvoor minder en voorspelbaarder dan hun eerste boeken.