De Hollandsche seriemoordenaar uit de polderklei getrokken

Dit boek is het 1ste deel in een serie van vier dat de serie titel: De Noordzee moorden draagt. En dat is ook de illustratie op de voorzijde een boei op zee ipv een renditie van een Galgenveld.

Deel 1 is genaamd "Galgenveld", dat refereert naar een veld buiten Amsterdam waar men de veroordeelde misdadigers ophingen en feitelijk ten toonstelde aan de goede burgerij om te laten zien dat misdaad niet loonde. Voor sommige mensen de goede oude tijd.

Het verhaal start met de 19 jarige Kyra Slagter die gewekt wordt door haar broer en zich vervolgens op haar scooter spoed naar een lokatie waar een moord gepleegd is. Als zij arriveert zijn er nog geen politiemensen gearriveerd en dit geeft haar de mogelijkheid om het slachtoffer middels haar gsm te filmen voordat de politie haar wegstuurt. Het slachtoffer is opgehangen aan een lamp die gesitueerd is alwaar vroeger het galgenveld van Amsterdam gesitueerd is. (dat is de titel verklaard)

De hele scene wordt persoonlijk als blijkt dat Kyra het slachtoffer kende, de man is haar leraar tekenen en dat betekend dat het onderzoek naar diens dood ook een onderzoek in haar directe leven zal gaan betekenen. Ook leren wij al vrij snel dat Kyra een ongezonde fascinatie heeft in misdrijven en misdaad scenes. Zij heeft de interesse om na haar eindexamen een opleiding te doen naar forensische wetenschappen. Gedurende het verhaal neemt zij deel aan haar examens. We leren ook dat haar fascinatie met misdrijven afkomstig is van het feit dat haar oudere zus 4 jaar eerder spoorloos is verdwenen. Iets waardoor zij ongetwijfeld op een weg gezet is die meer te maken heeft met een obsessie dan fascinatie.
De politie-agente Maud Mertens wordt gedurende het hele onderzoek geirriteerd als het gaat om Kyra, die enerzijds goede zaken aandraagt v.w.b. het onderzoek en anderzijds er voor de politie-agente te veel betrokken is bij het hele gebeuren.
Als er nog een slachtoffer gevonden wordt die tentoongesteld is aan het publiek weet de Amsterdamse politie dat zij te maken heeft met een zieke en sadistische moordenaar die weer zal toeslaan als hij niet opgepakt wordt voor die tijd.
En dan is er de tweede verhaallijn in cursieve letters over een meisje in Schotland dat gevonden wordt en schijnbaar geen herinnering heeft aan wie zij is, maar duidelijk is dat zij op de vlucht was voor iest of iemand.Het is mijn idee dat het hier gaat om het zusje of iemand verbonden aan haar verdwijning. Deze verhaallijn kent geen conclusie in dit boek en het zou mij nets verbazen als we daar pas in het 4de boek duidelijkheid over krijgen. Het was mij dan ook niet helemaal duidelijk wat de funktie hiervan was in dit boek.

Dit boek gaat m.n. over Kyra Slagter een eindexamne leerling met een fascinatie voor het lugubere die ongezond lijkt, ongeacht haar achtergrond blijkt ze irritant in dit boek meer eentje die rechtstreeks uit een Enid Blyton "de Vijf" boek is gekropen met wat meer forensische kennis. Zij is onrealistisch slim en is in staat de misdaad op te lossen voor dat de politie dit kan met middelen die aan iedereen beschikbaar zijn via het internet. Zij is in staat beter dan de politie een beeld te creeren van de moordenaar en de hele situatie. Als dit realiteit zou zijn dan hebben wij in Nederland een serieus probleem met onze politie. Dit maakt het boek voor mij wat minder krachtig en ongeloofwaardig. Het is dan ook het toppunt dat als de politie Kyra haar aantekeningen vindt dat de de moordenaar vrij snel opgepakt kan worden, een beetje een b-film of tv scenerio achtig einde.
Een tweede minpuntje voor mij was de hoeveelheid gevloek in het boek, mogelijk dat de schrijfster dacht dat dit het boek en Quentin Tarantino achtige sfeer zou geven. Voor mij voegde het weinig toe buiten onnodige irritatie.

Niet een geniaal 1ste deel van een serie maar een interessant genoeg boek over een serie moordenaar uit de polderklei getrokken. Het boek is makkelijk en vlot geschreven wat het lezen ervan een plezier maakt. Ik hop dat in het volgende deel Kyra wat volwassener wordt en wat gebalanceerder geschreven wordt. Dit geldt eveneens voor de politie agente Maud Mertens en haar dochter/moeder problemen die regelrecht uit een paar flair magazines leken te komen. Iets meer diepgang in het verhaal en realistische communicatie met enige diepgang zou het geheel ten goede komen.

dat gezegd: laat maar komen dat deel 2.