Pien sluit je meteen in je hart

Pien is dol op problemen en wil deze allemaal oplossen in het nieuwe kinderboek Pien en de spoken. Myrthe van der Meer, bekend van haar psychiatrische romans Paaz en Up, maakte dit bijzondere werk vol kleurrijke prenten.

Pien woont in een groot kasteel met haar ouders en haar drie grote zussen én ze heeft haar eigen pony. Pien gaat met haar mama elke middag op avontuur; samen lossen ze alle problemen op. En als ze klaar zijn dan liggen ze lekker in het gras, want samen luieren is net zo fijn! Maar zomaar op een dag is Piens mama verdwenen en gaat Pien naar haar op zoek…

Als eerste gaan Pien en Pony naar de allerhoogste toren van het kasteel. Daar woont Radia, Piens oudste zus, met de langste haren van het land. ‘Mama zit een beetje in de put,’ vertelt Radia. ‘Laat haar maar even met rust.’ Pien gaat meteen de kasteelput in, maar ze vindt haar moeder daar niet. En de butlers en lakeien die op het kasteel werken weten ook al niet waar mama is.

Pien gaat dus maar naar Roza, haar tweede zus, die in het grote-wilde-beestenbos werkt als grote boze boswachter. ‘Mama ligt in bed,’ zegt Roza. ‘Mama heeft last van haar gedachtes. Die spoken door haar hoofd.’ Piens moeder ligt inderdaad in bed en Pien denkt een oplossing te hebben voor de spoken: beren, heel veel beren. Maar iedereen op het kasteel heeft last van de beren, dus moeten deze uiteindelijk weer weg.

Aster, Piens derde zus, zit in de garage. Zij is heel slim en heeft een poetsmachine ontworpen. ‘Mama heeft last van… donkere gedachtes. Net zoals bij nachtmerries,’ laat Aster weten. Pien denkt opnieuw een oplossing te hebben gevonden, maar ook deze werkt niet. Dan gaat ze maar naar haar vader, de koning. Hij legt precies uit wat er scheelt: ‘Mama heeft een depressie,’ zegt hij onder meer. ‘Dat is niemands schuld.’ Nu snapt Pien eindelijk beter wat er met haar moeder aan de hand is en hoe ze haar kan helpen…

Pien en de spoken is een nieuw sprookje van Myrthe van der Meer waarin zij aan kinderen uitlegt wat een depressie is. Dit is een moeilijk thema voor kinderen, maar Van der Meer weet het op een goede manier – met humor en kleurrijke illustraties – te brengen. Er zijn problemen in de wereld en als kind wil je graag dat deze er niet zijn. Maar je kunt nu eenmaal niet alle problemen snel oplossen.

Myrthe van der Meer benadrukt ook dat een kind zich niet schuldig hoeft te voelen als een ouder of iemand uit de omgeving mentale problemen heeft. Een kind kan zich namelijk verantwoordelijk voelen en het gevoel krijgen dat het tekortschiet, maar door het (voor)lezen van dit sprookje zal het kind beter begrijpen dat hij of zij er niet alleen voor staat en dat depressie een probleem is dat vaker voorkomt. Ook zal het zich door Piens ervaringen minder eenzaam voelen en hoopvol naar de toekomst kunnen kijken.

Niet alleen het verhaal is mooi neergezet, ook de omlijsting van Pien en de spoken is prachtig. Onderstaande tekening zie je bij het openen van het boek en geeft de familieband weer van Piens ouders en zussen op het kasteel. De sprookjesvorm is dan ook een leuke manier om een serieuze boodschap te vertellen en kinderen zullen hier zeker van kunnen genieten.

Ook de tekeningen van Myrthe van der Meer zijn uitstekend; ze weet Piens wereld voor de lezer te openen en de humor uit het verhaal komt extra tot zijn recht door de illustraties die erbij staan. Van der Meer blinkt dus niet alleen uit met haar verhalen, maar ook haar tekenkunsten zijn niet mis. Vandaar dat we ook met recht uit kunnen kijken naar het tweede deel over Pien, een bijzonder meisje dat je meteen in je hart sluit.

Deze recensie schreef ik voor http://kinderboeken.blog.nl.