Mijn eerste Dorrestein: Zeven soorten honger

Nadine en Derek Ravendorp zijn de eigenaars van het William Banting Instituut; mannen kunnen er reserveren om - na verloop van tijd – op een beter/gezonder gewicht te komen. Hiervoor leggen ze een waarborg - een netto jaarinkomen - neer. Dit wordt terugbetaald als de persoon in kwestie zijn streefgewicht behaald heeft in het tegengestelde geval is hij de waarborg kwijt.

De problemen voor Nadine beginnen - nadat ze haar man voor een congres in Reykjavik op de luchthaven afzet - op de terugweg blijkbaar een landloper aanrijdt. Ze wil geen veroordeling riskeren en neemt hem, ter voorlopige verzorging, mee naar het instituut. Een tv-producer maakt ondertussen een afspraak en wil enkel inschrijven als hij zijn dochter mag meebrengen - het modelcontract wordt als dusdanig aangepast. Dit is een tweede “ramp” aangezien er enkel mannen toegelaten zijn in het programma.

De zwerver (neef Helmut) laat het zich goed gaan en Nadine moet zorgen dat Hedwig, die ziekelijk anorectisch is, aan gewicht wint; geen makkelijke opgave aangezien de mannen er zijn om af te slanken.
Bij de terugkomst van Derek blijken er op de koop toe ook financiële problemen te zijn.

Nadine is een meester in het jongleren met woorden in haar omgang met gasten en personeel. Haar omgang met Hedwig is niet evident, maar ze lijkt te slagen in haar missie.

Het boek leest vlot. De ontknoping is een open end.