Een leger van vreedzamen?

De zeventienjarige Rogier moet op zoek naar woonruimte doordat zijn hippieouders, Hein en Carla, naar Ierland vertrekken omdat 'zij uit het land weg moeten, de revolutie is over en dan blijven de patjepeeërs over.'
Het verhaal begint in de zomer van 1978, ten tijde van de Koude oorlog, werkeloosheid, woningnood en politieke onrust. Rogi (hij stelde zich voor aan Ernst en versprak zich, 'het was een verspreking, maar een Freudiaanse ) blijft in Nederland om een studie Nederlands te volgen in Amsterdam. Door de woningnood blijft hij in Haarlem en vind een kamer in kraakpand de Hazer. “Een rare naam, eigenlijk' zei Rogi. 'Nee vogel. Het hazenleger. Het leger zonder wapens, de vreedzaamste dieren ooit in opstand tegen de zwijnen van de macht.... Een leger van vreedzamen”
Daar wordt hij opgenomen in de kleine woongemeenschap met een aantal opvallende en uiteenlopende jongeren die elk over een unieke denk- en handelwijze beschikken en dat ook duidelijk uitdragen. Marcel, de eerste die Rogi ontmoet, met wie hij moeizame vriendschap opbouwt. Kraay, een grote skinheadachtige verschijning, die veel voor de Hazer beslist. Ernst, Tanja, Robbels en Corrie, Edwin.

De opeenvolgende jaren maakt Rogi een persoonlijke groei door, hij ontmoet een paar meiden met wie hij het bed deelt, verandert van studie, lift een paar keer naar zijn ouders in Doonkelly, Ierland, zoekt zijn oma weer op en probeert via haar te achterhalen waarom zij en Carla een nogal moeizame relatie hebben.
En de Hazer groeit ook door; vele nieuwe inwoners, niet allemaal even geliefd, nieuwe voorzieningen, ook niet allemaal even geliefd maar worden in de vele vergaderingen toch uiteindelijk geaccepteerd en doorgevoerd. Rogi ontwikkeld zichzelf in de Hazer tot een maatschappelijk werker, klusjesman en ambtenaar. 'Ze spraken niet veel, wie timmert converseert niet, maar ze bereikten stilzwijgende kameraadschap die beter was dan de meeste gesprekken'.

En op de achtergrond geven de gesprekken met zijn oma, vader en soms moeder een onderhuidse spanning, een geheim, dat is te lezen in het wederzijds ongenoegen tussen oma en Carla en het onderzoeken van Rogi naar zijn opa's. In deze extra laag zit een zekere emotie en diepgang, genoeg om het verhaal sprekend te maken om door te willen lezen en te leren hoe het er ongeveer aan toe ging in de jaren '70 en '80, hoe de oorlog nog steeds veel geheimen verbergt, voor strubbeling zorgt en ongenoegen geeft.

Hazer is een boeiend en prettig verhaal. Het is sprekend en beeldend, misschien iets te bescheiden waardoor Rogi wat te lief en oppervlakkig blijft, een rustige opbouw, chronologisch, goede verhaallijnen en thema's, mooie zinnen, prima dosering fictie/non-fictie. Oma is degene die er qua gedrag eruit springt, beetje opstandig, dwars en komisch.Er was geen intense spanning en zinderende sensatie iets wat wel meer was te verwachten bij een verhaal over de krakers. Wel mooi gevonden en goede zienswijzen: 'Toen het huis in zicht kwam bedacht hij het verschil tussen een baksteen en een pistool: een pistool nam je mee, en een baksteen vond je ter plekke', en 'Uren lagen ze in het trage heden'.

Jeroen Thijssen, schrijver en journalist van onder andere: 'Mensen en Zoo' en 'Solitude' heeft met 'Hazer' een boek geschreven die over het geheel genomen nogal vlak en braaf is, dat komt vooral door Rogi die door zijn hippie-ouders de 'make love, not war' mentaliteit heeft meegekregen, het is allemaal behoorlijk 'chill' en wordt in nevelen gehuld door alcohol, stickies en chillempjes.