Lezersrecensie
Caitlin II; te veel wendingen?!
Caitlin II; te veel wendingen?!
Daan Fousert schreef met Caitlin II - wapenfeit- het tweede deel uit de serie over agente Caitlin. Een psychologische thriller, waarbij bloederige moorden niet voorop staan. Fousert gebruikt de psychologie om het boek spannend te maken. Caitlin II mag dan door alle verhaallijnen en achtergronden een psychologische thriller genoemd worden, door alle 'onverwachte' wendingen, wordt het boek onrealistisch. Je moet er van houden.
Op een kerkhof in een dorpje wordt het levenloze lichaam van een jonge vrouw aangetroffen. Caitlin moet samen met haar team de moord oplossen. Al snel komen ze erachter dat er moordzaak geen simpele zaak is. De tatoeage van de jonge vrouw vormt de eerste aanwijzing in de zaak. Kan Caitlin de moordzaak oplossen?
Fousert maakt in zijn boek opvallend veel gebruik van onverwachte wendingen. Misschien wel te veel. Op 2/3 van het boek komt er vaart in het verhaal en lijkt de oplossing nabij. Dit klinkt logisch, het verhaal moet tot een einde komen. Echter, de wendingen volgen elkaar heel snel op en sommige wendingen lijken wat vergezocht. De dood van een van de verdachten lijkt het plaatje van 'ongeloofwaardigheid' op dat moment wel compleet te maken. Ook de relatie tussen Imogen en David lijkt een beetje 'gezocht' om het verhaal te kunnen afronden. Waar menig schrijver voldoende heeft aan twee of drie zulke 'aanjagers' gebruikt Fousert er hier veel meer. Dit had wel wat minder gemogen.
Fousert wordt geprezen vanwege zijn mooie dialogen en vanwege de psychologische achtergronden die hij gebruikt in zijn boek. Dat laatste is ook opvallend bij Caitlin II. De achtergrond van Caitlin maakt het boek en haar houding begrijpelijk. De vragen die haar gesteld worden wanneer ze haar relatie verbreekt, zijn levensecht en herkenbaar. Vragen om over na te denken. "Heb je iemand nodig om zelf iemand de kunnen zijn?"(173) laat de lezer nadenken. Ook de opmerking "als je jouw verstand eens even los zou laten en luistert naar je innerlijke gevoel. Wat voor antwoord krijg je dan?" (159) is een mooie opmerking. Fousert raakt daarbij het innerlijk van de mens goed!
De verhaallijn in Caitlin II is niet heel spannend. Al in het begin van het boek krijgt de lezer een lijk voorgeschoteld. Pas aan het eind van het verhaal komt daar een tweede lichaam bij. De rest van het verhaal beslaat de zoektocht naar de moordenaar. Geen spannende achtervolgingen, ontvoeringen en ruzies, maar veel psychologie en denkwerk. De echte thrillerfan moet dus op zoek naar een ander boek voor de spanning en de sensatie. Toch zit er wel degelijk spanning in deze verhaallijn, echter op een ander vlak; het psychologische vlak. De lezer blijft hangen met vragen als 'wie heeft het gedaan', 'wie spreekt de waarheid' en 'van wie is dat kind'? Deze vragen worden veelal pas aan het eind van het verhaal beantwoord en dat brengt ook spanning met zich mee.
Al met al is het nieuwe boek van Fousert geen mega spannende thriller. Wie op zoek is naar moord, bloed, doodslag en sensatie, moet op zoek naar een ander boek. Wie zoekt naar een spannende moordzaak met veel achterliggende psychologische problemen, kan met dit boek gelukkig worden. Echter, de grote hoeveelheid wendingen aan het einde van het verhaal, maken het plot wat gezocht. Hier en daar een clichébeeld maakt het niet beter. De relatie tussen Oliver en Jane, die lichtelijk chantabel te noemen is, en de priester die op seksueel gebied geheimen heeft, hebben 'we' al vaker gezien. Fousert laat hiermee zien dat hij een aardig boek kan schrijven, maar dat hij nog geen uniek verhaal heeft neergezet. Een prima 'doorsnee' boek dus!
Daan Fousert schreef met Caitlin II - wapenfeit- het tweede deel uit de serie over agente Caitlin. Een psychologische thriller, waarbij bloederige moorden niet voorop staan. Fousert gebruikt de psychologie om het boek spannend te maken. Caitlin II mag dan door alle verhaallijnen en achtergronden een psychologische thriller genoemd worden, door alle 'onverwachte' wendingen, wordt het boek onrealistisch. Je moet er van houden.
Op een kerkhof in een dorpje wordt het levenloze lichaam van een jonge vrouw aangetroffen. Caitlin moet samen met haar team de moord oplossen. Al snel komen ze erachter dat er moordzaak geen simpele zaak is. De tatoeage van de jonge vrouw vormt de eerste aanwijzing in de zaak. Kan Caitlin de moordzaak oplossen?
Fousert maakt in zijn boek opvallend veel gebruik van onverwachte wendingen. Misschien wel te veel. Op 2/3 van het boek komt er vaart in het verhaal en lijkt de oplossing nabij. Dit klinkt logisch, het verhaal moet tot een einde komen. Echter, de wendingen volgen elkaar heel snel op en sommige wendingen lijken wat vergezocht. De dood van een van de verdachten lijkt het plaatje van 'ongeloofwaardigheid' op dat moment wel compleet te maken. Ook de relatie tussen Imogen en David lijkt een beetje 'gezocht' om het verhaal te kunnen afronden. Waar menig schrijver voldoende heeft aan twee of drie zulke 'aanjagers' gebruikt Fousert er hier veel meer. Dit had wel wat minder gemogen.
Fousert wordt geprezen vanwege zijn mooie dialogen en vanwege de psychologische achtergronden die hij gebruikt in zijn boek. Dat laatste is ook opvallend bij Caitlin II. De achtergrond van Caitlin maakt het boek en haar houding begrijpelijk. De vragen die haar gesteld worden wanneer ze haar relatie verbreekt, zijn levensecht en herkenbaar. Vragen om over na te denken. "Heb je iemand nodig om zelf iemand de kunnen zijn?"(173) laat de lezer nadenken. Ook de opmerking "als je jouw verstand eens even los zou laten en luistert naar je innerlijke gevoel. Wat voor antwoord krijg je dan?" (159) is een mooie opmerking. Fousert raakt daarbij het innerlijk van de mens goed!
De verhaallijn in Caitlin II is niet heel spannend. Al in het begin van het boek krijgt de lezer een lijk voorgeschoteld. Pas aan het eind van het verhaal komt daar een tweede lichaam bij. De rest van het verhaal beslaat de zoektocht naar de moordenaar. Geen spannende achtervolgingen, ontvoeringen en ruzies, maar veel psychologie en denkwerk. De echte thrillerfan moet dus op zoek naar een ander boek voor de spanning en de sensatie. Toch zit er wel degelijk spanning in deze verhaallijn, echter op een ander vlak; het psychologische vlak. De lezer blijft hangen met vragen als 'wie heeft het gedaan', 'wie spreekt de waarheid' en 'van wie is dat kind'? Deze vragen worden veelal pas aan het eind van het verhaal beantwoord en dat brengt ook spanning met zich mee.
Al met al is het nieuwe boek van Fousert geen mega spannende thriller. Wie op zoek is naar moord, bloed, doodslag en sensatie, moet op zoek naar een ander boek. Wie zoekt naar een spannende moordzaak met veel achterliggende psychologische problemen, kan met dit boek gelukkig worden. Echter, de grote hoeveelheid wendingen aan het einde van het verhaal, maken het plot wat gezocht. Hier en daar een clichébeeld maakt het niet beter. De relatie tussen Oliver en Jane, die lichtelijk chantabel te noemen is, en de priester die op seksueel gebied geheimen heeft, hebben 'we' al vaker gezien. Fousert laat hiermee zien dat hij een aardig boek kan schrijven, maar dat hij nog geen uniek verhaal heeft neergezet. Een prima 'doorsnee' boek dus!
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marloes
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
