Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Hij lijkt bijna een beetje gestoord

Marloes 10 oktober 2017 Auteur
‘Toch is het onmogelijk geweest om me niet te laten inspireren door gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden tijdens de vijfentwintig jaar waarin ik zelf lid van een sekte ben geweest.’ Wellicht is dit dé verklaring voor de sterke beklemmende toon die overheerst in De sekte, het debuut van Mariette Lindstein. Regelmatig lijkt het verhaal , vertaald door Corry van Bree, angstaanjagend dichtbij.

Lindstein vertelt het verhaal van de jonge Sofia. Wanneer haar relatie met Ellis over is, besluit ze iets niets te proberen. Samen met vriendin Wilma gaat ze naar een bijeenkomst van Oswald. Hij vertelt over ViaTerra; een groep die samenkomt op een eiland. Oswald ziet wel iets in Sofia en biedt haar direct een contract van twee jaar: ze kan wel in zijn bibliotheek werken.
Sofia besluit eerst naar het eiland te gaan, om sfeer te proeven. Ze doorstaat het trainingstraject van ViaTerra en krijgt opnieuw het bod te gaan werken voor Oswald. Achternagezeten door haar bezitterige ex accepteert ze het bod. Ze vertrekt naar het eiland en zal daar haar leven voortzetten. Langzaam maar zeker raakt ze dieper in de groep en beetje voor beetje zakt ze weg in de ellendige situatie.

De sekte is een thriller volgens het boekje; Lindstein heeft aan alle ingrediënten gedacht. Een spannende locatie, mysterieuze personages, ongrijpbare situaties en de toevoeging van een tweede perspectief sieren het krachtige verhaal. Vooral dat tweede perspectief doet veel goeds. Vanuit het perspectief van ene Fredrik beschrijft de auteur het ene na het andere raadsel. Het is aan de lezer de taak uit te zoeken wat dit personage met het verhaal van Sofia te maken heeft. Het antwoord wordt vakkundig uitgesteld.

Maar ook binnen het verhaal zelf floreert de spanning. Vrij snel creëert Lindstein veel spanning rondom het eiland, de sekte en de andere eilandbewoners. De neemt de lezers mee naar het gebouw en sluit ze, net als Sofia, op. Langzaam ziet je vervolgens hoe Oswald steeds vreemder gedrag gaat vertonen, op het gruwelijke af. Verbaasd blijf je achter wanneer je ziet dat Sofia alles naadloos lijkt te accepteren. Tegelijkertijd groeit ook je begrip. Ergens snap je wel waarom iedereen zo gehoorzaam blijft.

Hoewel het tempo in het verhaal – zeker in het begin – erg hoog ligt en de personages hier en daar wat onuitgewerkt blijven, is De sekte een aantrekkelijk debuut. De volledige indoctrinatie vanuit Oswald – ‘De gedachte om in de buurt van al die bacillendragers te komen en Oswald daarna met een virus te besmetten was ondraaglijk’ – en de verschrikkelijke geschiedenis van het eiland zorgen voor voldoende materiaal voor vermaak. Het wachten is op De sekte – Herrijzenis, een deel dat ongetwijfeld nog meer gaat brengen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marloes