Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Een emotioneel liefdeslied, het einde laat je nadenken

Marloes 12 juni 2015 Auteur

“Harold, dit is mijn tweede brief aan jou en deze keer zal het anders zijn. Geen leugens.” Rachel Joyce schrijft met Het liefdeslied van Queenie een boek dat, volgens eigen zeggen, naast het eerdere boek De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry staat. Ze wilde Queenie een stem geven en dat is haar gelukt. Het liefdeslied van Queenie is een ontroerend boek over de trieste geschiedenis van Queenie.

Queenie verblijft haar laatste levensdagen in een hospice. Ze besluit Harold - een oude bekende - een brief te schrijven, waarin ze vertelt dat ze zal komen te overlijden, maar dat ze hem de geschiedenis wil vertellen, zonder leugens. Dan krijgt ze bericht terug van Harold dat hij naar haar toe komt lopen vanuit Zuid- Engeland. Zij moet op hem wachten. Omdat ze de tijd waarschijnlijk niet meer heeft, stelt een van de nonnen voor de pijnlijke geschiedenis op te schrijven, zodat Harold het terug kan lezen. Queenie accepteert dit en samen met de non beleeft ze haar leven opnieuw. Ondertussen wachten de patiënten uit het hospice op Harold. Komt hij op tijd? Kan Queenie de verschrikkelijke geschiedenis vertellen?

Joyce start haar boek met twee verschillende brieven en die roepen bij de lezer direct vragen op. Wat is er gebeurd? Wat was er zo onvergeeflijk? Dit nodigt uit tot verder lezen. Zinnen als "mijn leven zou heel anders zijn, dacht ik, aan het eind van de zomer" of "er bestond geen vergiffenis voor wat ik heb gedaan" doen vermoeden dat er iets verschrikkelijks is gebeurd. Daarnaast maakt Rachel Joyce gebruik van enige humor in haar verhaal. Koningin Blinbling, de scènes waarin Queenie morfine toegediend krijgt en zinsneden als "ziezo, zei Finty. ‘Er is unaniem ja gestemd. Vanaf nu gaat er niemand meer dood. We wachten allemaal op Harold Fry", zorgen voor de broodnodige luchtige momenten.

Het concept dat de schrijfster gebruikt heeft voor deze roman is niet heel uniek; levensverhalen worden menigmaal verteld, drank speelt wel vaker een rol. Echter, de manier waarop ze dit doet, maakt indruk. Door het verhaal heel klein te houden, vergroot ze de impact. Door gebeurtenissen als de dood impliciet te beschrijven en gebruik te maken van erg mooie vergelijkingen als "Sommige dingen in het leven volgen hun eigen wetten. Dat gold voor Napier. Dat geldt ook voor haagwinde…" of mooie boodschappen als "maar wat kunt u daaraan doen? U kunt niet meer weglopen. Die tijd is voorbij. U kunt het probleem niet mooi maken met dansen. U kunt het niet eens kleiner maken. Die tijd is ook voorbij. Dus het enige wat u rest is op te houden het probleem proberen op te lossen" , weet Joyce het verhaal een extra dimensie te geven.

De vele tijdsprongen in het verhaal van Queenie maken het boek aantrekkelijk en zorgen voor tempo in het verhaal. De lezer wordt geplaatst in het heden, de laatste dagen van Queenie, maar reist ook mee naar het verleden en ervaart samen met Queenie alle verschrikkelijke gebeurtenissen. Joyce laat Queenie tegen Harold spreken, ze noemt hem 'je', spreekt hem aan. De lezer wordt zo een medespeler in plaats van een toeschouwer. Ook krijgt de lezer stap voor stap meer informatie over de bierblikjes, het leven van Harolds zoon David en het noodlot dat Queenie trof. Daarbij wordt de schuldvraag langzaam duidelijk. Rachel weet met zinnen als "woorden die ik in mijn handtas had bewaard totdat ik ze kwijt was geraakt" het gevoel van Queenie meer dan alleen bloot te leggen. Ze laat de lezer meelijden.

Het liefdeslied van Queenie is, ondanks de niet-passende introductie van Twitter en de veelvuldige herhaling van de woorden 'huilen' en 'verdriet', een ontroerende roman. De mooie vergelijkingen, de vele tijdsprongen, de humoristische passages en de prima schrijfstijl maken het boek het lezen waard. "Mensen denken dat je moet bewegen om een reis te maken. Maar u ziet dat het niet zo is."

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marloes