Er was een meisje dood

Soms verraadt de auteur de dader al in de eerste hoofdstukken en lijkt de geijkte journalist-rechercheurcombinatie slechts de enige mogelijkheid om een detectiveverhaal te schrijven. Maar soms heb je van die boeken die je wél kunnen verbazen. In het donker van Karen Rose is er zo een. De thriller, vertaald door Hans Verbeek, blijkt al snel – ondanks de geijkte personagecombinatie – een verrassend verhaal te bevatten. Minpuntje? De grote hoeveelheid ‘overbodige’ pagina’s. Het verhaal had ook met minder woorden gekund.   

In het donker beschrijft de moord op de zeventienjarige Tala. Journalist Marcus is ‘toevallig’ op hetzelfde moment op dezelfde plaats en raakt gewond. Hij komt, na een korte periode van herstel, in aanraking met rechercheur Scarlett Bishop. Zij zal het onderzoek naar de moordenaar van Tala leiden. Samen met Marcus probeert ze uit te vinden wat er is gebeurd. Ondertussen dreigt er meer. De dader is nog niet klaar met de wereld en heeft de meest verschrikkelijke plannen. Wie heeft de zaak eerder opgelost? Marcus en Scarlett of de daders? Wie ruimt wie het eerst uit de weg?  

Rose begeeft zich in In het donker op bekend pad. De overbekende hoofdpersonages journalist en rechercheur, met een opbloeiende romance, speelt ook in haar verhaal een grote rol. Net als vele andere misdaadschrijvers zoekt ze de combinatie romantiek, misdaad en moord. Bij vlagen zet ze een zeer spannend verhaal neer, dat door alle cliffhangers en open plekken zeer aantrekkelijk is. Op andere momenten maakt ze uitstapjes naar – wellicht wat minder aantrekkelijk beschreven – seksscènes en, wel weer goed weergeven, achtergronden van personages. Hoewel deze combinatie allesbehalve vernieuwend of verrassend is, lijkt het in het geval van In het donker wel te werken: het houdt de lijvige thriller spannend en interessant.  

Het door Rose gekozen thema werkt daarbij in eerste instantie versterkend: ze pluist de wereld van de mensenhandel uit en verwerkt gruwelijke details in haar verhaal, terwijl ze zich ook begeeft op het terrein van familiebanden en eergevoel. Helaas verzaakt ze in het aanbrengen van echte diepgang. Hoewel mensenhandel hét onderwerp in het verhaal is, komt de lezer niet echt veel over het onderwerp te weten. Slechts een paar keer wordt het voldoende aangehaald en krijgt de lezer zicht op de situatie. Rose laat hier kansen liggen om een écht sterk verhaal op te zetten. Ze beperkt zicht tot het vooropstellen van een spannend verhaal en stuurt de thematiek naar de achtergrond.  

Wat maakt In het donker dan interessant? De goede constructie van het verhaal, de tempo in het verhaal, de passages vanuit het perspectief van de daders, de talloze geheime agenda’s van de personages, de bedreigingen en de diversiteit binnen het verhaal. Rose mengt alles en verwikkelt dit in een aantrekkelijk beschreven verhaal. Sterk weergeven dialogen worden afgewisseld met goed geformuleerde beschrijvingen.  

‘Regel dit alsjeblieft en zoek uit wie mijn broer probeert te vermoorden.’ Een slot, waarin het verhaal in noodtempo naar de climax gedreven wordt, mag de lezer nog eens extra bekoren. Rose laat alle lijntjes samenkomen, maakt ruimte voor alle beweegredenen van personages en opent de deur naar de oplossingen. Ze laat een (wellicht te) lijvige roman achter, maar schuwt het spannende verhaal niet. De doorzetter, de lezer die niet afgeschrikt wordt door de grote hoeveelheid pagina’s, zal in In het donker een aantrekkelijke thriller vinden.