Vermist?

“Als we haar één ding vertellen, wil ze de rest ook horen.” Dat is precies wat Lauren, in het spannende boek Vermist wil; haar geschiedenis achterhalen. Sophie McKenzie debuteerde in 2006 met Girl, missing en in 2015 werd het boek vertaald in het Nederlands. Dit mooie boek vormt het eerste deel van de ‘Missing’-serie, waarbij Sister missing en Missing me het verhaal afmaken.  

Lauren moet voor school een opdracht maken over wie ze is. Vanaf dat moment start ze haar zoektocht naar haar echte ouders. Al snel vermoedt zij dat ze het vermiste meisje Martha Lauren is en besluit ze met Jam naar Engeland te gaan; naar de plaats waar zij geadopteerd werd. Een geheimzinnige politieagente, een leeg adoptiedossier en een corrupte eigenaar maken het haar niet makkelijker. Dan vindt ze haar eigen ouders terug. Ten minste: dat denkt ze. Echter, haar geschiedenis lijkt ingewikkelder in elkaar te zitten dan ze in eerste instantie dacht. Is ze wel veilig?

“Vreemd hoe iets tegelijkertijd troostend en hartverscheurend kan zijn.” McKenzie maakt in haar boek gebruik van meerdere thema’s in één verhaal. Dat maakt het verhaal uniek, maar het zorgt er ook voor dat alle onderwerpen maar oppervlakkig besproken kunnen worden. Lauren is op zoek naar haar verleden, maar tegelijkertijd begint ze een relatie met Jam. Daarnaast begint ze na te denken over haar lichaam en krijgt ze te maken met een ‘nare’ (stief)zus. Ook wordt het thema ‘egoïsme’ meerdere malen aangehaald in het verhaal. Veel diepgaande thema’s, die nu allemaal onvoldoende aandacht krijgen.  

McKenzie maakt gebruik van humoristische en opvallende gedachten van Lauren (“Hallo. Hebt u mij elf jaar geleden gekidnapt?”) om het boek luchtig en humoristisch te maken. Met effect! “Daar zul je het hebben. Rare kluizenaar-bijl-moordenaar valt weerloze tiener aan in verlaten boshut.” Voor de lezer herkenbaar, maar ook gewoon heerlijk om te lezen. Naast de humoristische gedachten van Lauren is het taalgebruik van McKenzie aantrekkelijk. Simpele, korte zinnen zorgen ervoor dat het boek goed te begrijpen is. Door Lauren het verhaal achteraf te laten vertellen, creëert McKenzie kansen het boek nog spannender te maken. “Op die bewuste zaterdag verwachtte ik elk ogenblik dat hij zou bellen.” Op deze manier ontstaan er bij de lezers vermoedens, die pas later bevestigd of ontkend worden!  

Vermist staat beschreven als ‘jeugdthriller’ en McKenzie heeft haar best gedaan het verhaal spannend te maken. Veel hoofdstukken eindigen met een cliffhanger (“…en zei met een valse, mierzoete stem: ‘Ik ben Sonia Holtwood”) waardoor het verhaal aantrekkelijk wordt. Ook het onvoorspelbare en het onbekende in het boek zorgen voor de nodige spanning. Het lege adoptiedossier, het vreemde gedrag van de man van het adoptiebureau, de krassen op de PSP van Jam en de reactie van het meisje zorgen voor verwarring bij de lezer. Om het verhaal op gang te brengen en te houden, gebruikt de schrijfster onverwachte wendingen. Vaak goed gevonden, maar soms wat cliché. De manier waarop het personage Sonia in het verhaal komt is verre van uniek, misschien zelfs wat vergezocht. Toch weet McKenzie het verhaal boeiend te houden. Door alle onbeantwoorde vragen, leest de lezer verder. Hoe loopt het af met Lauren? Wat gaat er gebeuren met Madison?

McKenzie kiest ervoor het verhaal verder te laten gaan dan alleen de zoektocht naar Laurens ouders. In het tweede deel van het boek ‘Op zoek naar Lauren’ gaat het verhaal verder en leert Lauren ook leven met haar ‘nieuwe’ ouders. Dat maakt het verhaal anders dan andere boeken over deze thema’s! In de epiloog kiest McKenzie ervoor het verhaal helemaal af te ronden. Alle vragen worden beantwoord en de essentie van het verhaal komt naar voren: “Waar hoorde ik nou thuis”.  

Met Vermist heeft Nederland er weer een spannend, mooi jeugdboek bij. Ook al gebruikt McKenzie geen unieke verhaallijn en is de gelaagdheid ver te zoeken; Vermist blijft een aantrekkelijk jeugdboek met een aantrekkelijke schrijfstijl. Laat de volgende delen maar komen! Wordt Lauren ‘gevonden’?