Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Blind vertrouwen?

Marloes 23 november 2016 Auteur
‘Iemand die je vertrouwen schaadt moet je niet vergeven. Regel Oneindig. Sommige dingen zijn onvergeeflijk.’  

En dat is wat Scott bij Parker in het verleden nu net kapot heeft gemaakt: haar vertrouwen. Hij is dan ook haar gezworen vijand in het bijzondere Wat jij niet ziet van Eric Lindstrom. ‘Als hij met van die het-spijt-me-wat-mijn-dertienjarige-ik-gedaan-heeft-lulkoek aankomt weet ik heel precies wat ik moet zeggen. Ik zeg: val dood, Scott Kilpatrick…’  

‘En ten tweede lag papa niet onder aan de trap. Ik vond hem in bed, en hij was toen al uren dood.’ Met een confronterende proloog plaatst Lindstrom je in het midden van Parkers verhaal: ze is blind. Haar moeder is jaren geleden overleden bij een ongeluk en een paar maanden geleden verloor ze ook haar vader. Nu zit ze thuis opgescheept met haar oom, tante, neefje en nichtje. Op school krijgt ze hulp van een personal assistent, Molly. Plotseling ontmoet ze Scott, diverse jaren na zijn verraad, opnieuw. Hij lijkt haar gezworen vijand, maar al snel blijken dingen anders te gaan dan Parker voorspeld had.  

Bijzonder in Wat jij niet ziet is het hoofdpersonage met wie Lindstrom de lezer confronteert. Parker is blind en door het ik-perspectief in te zetten, maakt Lindstrom de lezer evenwel blind. Bijzonder goed uitgewerkt zijn daarbij de missende omgevingsfactoren. Nergens in het boek voorziet Lindstrom de lezer van beschrijvingen van omgevingen of uiterlijke typeringen van personages. Net als Parker heb je geen idee hoe iemand eruitziet of wat er om je heen gebeurt. Waar dit in het begin zorgt voor een op diverse plaatsen lastig te begrijpen verhaal, werkt dit al snel sympathie voor Parker in de hand. Haar uitwerking is vervolgens zeer volledig. Parker is een blind meisje, dat zeker niet onzelfstandig is. Lange tijd duwt Parker iedere nieuwe persoon bij haar vandaan, bang om te vertrouwen en uit angst voor verraad. Haar gedachtegangen, gevoelens en angsten worden uiterst realistisch weergegeven, waardoor ze voor eenieder begrijpelijk worden: ‘Tot dit moment. Ik ben van de aarde losgekoppeld.’  

Al vrij snel weet de lezer dat Scott Parker verraden heeft, in het verleden. Ook weet de lezer dat Parkers vader overleed en dat haar moeder er niet meer is. Echter, het wie, wat, wanneer, waarom, hoe van alle zaken is lange tijd onduidelijk. Lindstrom bouwt de spanning in Wat jij niet ziet perfect op. Hij laat de lezer vanaf de eerste bladzijden zoeken naar antwoorden, en geeft middels goedgevonden flashbacks stap voor stap meer informatie. Zijn toonzetting gedurende het verhaal is direct, humoristisch en tegelijkertijd emotioneel. Vooral de passages waarin Parker haar dode vader aanspreekt zetten de lezer in een emotionele achtbaan: ‘Jezus, papa, ik wiebel, zelfs met het gewicht van Sarah op schoot weet ik niet goed wat boven is.’ Een gezonde portie leedvermaak zorgt vervolgens voor de broodnodige luchtigheid in het verhaal.  

Hoewel Lindstrom een aantrekkelijk thema aanhaalt in Wat jij niet ziet en dat zowel letterlijk en symbolisch terug laat komen, mist de plot net het beetje extra. Evenals in veel andere verhalen maakt Parker het aloude clichéliefdesverhaal mee dat op diverse plaatsen soapachtige neigingen heeft, alle waarschijnlijk knappe jongens incluis. Lange tijd lijkt het verhaal daardoor erg oppervlakkig, maar wel vermakelijk. Tegen het einde van het verhaal laat Lindstrom de thematiek meer naar de voorgrond komen. Direct en indirect gaat vertrouwen een belangrijke rol spelen in en om het leven van Parker. Met een extreem romantisch einde, waarbij Parker zich letterlijk en figuurlijk laat sturen, sluit Lindstrom zijn debuut af.  

Wat jij niet ziet is stilistisch erg geslaagd, maar als het gaat om originaliteit binnen de plot, laat Lindstrom kansen liggen. Gelukkig maakt de bijzondere, maar toch zo normale Parker, met haar Regels, veel goed.  

‘Gedraag je normaal. Echt, behalve dat ik niet kan zien ben ik namelijk net als jij, maar dan slimmer.’

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marloes