Familieverhaal op ongewone, unieke wijze verteld

‘Bridge of Clay’ vertelt het bijzondere verhaal van de vijf Dunbar broers, met jongere broer Clay in de hoofdrol. Een makkelijk leven hebben ze niet, maar ze maken er het beste van. Eigenlijk is dat alles wat je als lezer hoeft te weten voordat je begint. Het verhaal ontvouwt zich namelijk vanzelf voor je ogen. Onthoud: “Meer dan een brug, familie en dieren.

Markus Zusak maakt in ‘Bridge of Clay’ gebruik van een unieke schrijfstijl, complex taalgebruik en vele metaforen, dubbelzinnige woorden en uitdrukkingen die raakvlakken hebben met de titel. Zoals "They say you should never burn your bridges." (p.127). Het Nederlandse ‘bruggenbouwer’ doet ietwat af aan de dubbelzinnige betekenis van ‘Bridge of Clay’. Wie van metaforen houdt en het Engels goed beheerst, doet er zeker goed aan om voor de Engelse versie te kiezen. Reken maar dat je af en toe een glimlach hebt vanwege de prachtige bewoordingen. Aan alles merk je dat Markus Zusak over elk woord tot in detail heeft nagedacht. Dit is niet zomaar een verzameling woorden en zinnen. De schrijver heeft er veel lagen in gestopt. Veel tegenstellingen ook.

De vertelstem is misschien wel het opvallendste element uit dit boek. Clay’s verhaal wordt verteld door oudste broer Matthew, die je als alwetende verteller precies kan vertellen wat er gebeurt in het leven van Clay en zijn broers. Soms richt hij zich zelfs rechtstreeks tegen de lezer: "So I'm begging you please to remember. It had everything to do with the mule" (p.249). Deze vertelstem maakt dit boek anders dan anders, maar het vergt wel enige gewenning. Geef niet op als je na dertig pagina’s nog niet alles snapt, het wordt vanzelf duidelijk en je went gaandeweg aan Matthews stem.

Dat is het mooie aan ‘Bridge of Clay’, het vergt enige kennis en dwingt je om goed te lezen en na te denken. De manier waarop de schrijver Matthew aan het woord laat, is verfrissend en verwarrend tegelijk. Ook de tijdsprongen zijn op zijn minst gezegd opmerkelijk, van heden naar verleden en terug, van begin naar eind en terug.
Om je een idee te geven: "One night he would find pure beauty there. And commit his greatest mistake." (p.77) "In the past there was another boy, whose path - across longer distance and further years - had also ended here, but in adulthood." (p.148)

Matthew neemt je mee naar de geschiedenis van zijn ouders, en naar de toekomst. Op subtiele, zachte wijze vertelt hij meer over de achtergrond van die ene wereldschokkende gebeurtenis die het leven van de broers op zijn kop heeft gezet. Want dat is, naast het woordgebruik en de vertelstem, ook zo mooi. Het voelt alsof deze broers 'normaal' opgroeien, net als iedereen, terwijl hun situatie toch een tikkeltje ongewoon is.

Bridge of Clay is een ijzersterk verhaal met interessante thema’s, een unieke vertelwijze en prachtig woordgebruik. Dit familieverhaal kan je in het hart raken, juist doordat het op het oog zo gewoon lijkt. Lezen!