Proza verliest kracht door te weinig inhoud

In een nacht sluipt Bregje, met haar dagboeken, haar huis uit en verlaat ze Luc. Hij is radeloos, zij komt tot leven. Samen met haar dagboeken gaat ze op zoek naar zichzelf en naar de vraag waarom de relatie is gestrand.

‘Drift’ is een bijzonder verhaal over een nogal ongewone vrouw. Relaties stranden vaker en de prangende vraag ‘waarom’ is voor weinig mensen nog een verrassing. Ook in ‘Drift’ wordt hierbij stilgestaan door hoofdpersoon Bregje. De vraag is meer: wat is waarheid? Het verhaal roept veel vragen op omdat je alleen Bregjes perspectief op haar relatie met Luc voor handen hebt.In hoeverre is dit perspectief betrouwbaar en in hoeverre ziet Luc haar ook zo? En, nog belangrijker, wie zegt dat Luc wil dat zij zo is? Vergist ze zich daar misschien niet in? Vult ze het voor hem in, maar vindt hij andere dingen belangrijker?

Het zijn prachtige vragen, want wat is waarheid en wat ligt bij jou en wat ligt bij de ander? ‘Drift’ heeft daarom enorm veel potentie. Het heeft echter ook een hoofdpersoon om je aan te ergeren, op een negatieve manier (in tegenstelling tot bijvoorbeeld ‘Een ladder naar de hemel’ van John Boyne). Bregje zoekt alles bij Luc en te weinig bij zichzelf. Iets dat heus niet vreemd is voor de echte wereld, maar je verliest als lezer gaandeweg je sympathie voor deze persoon.

‘Drift’ kent mooie stukken die aan het verhaal van Bregje en Luc zijn toegevoegd. Zo is er historie met de stad Pompeii, al is de metaforische vergelijking soms moeilijk te vinden, en lees je stukken uit de eerste roman van hoofdpersoon Bregje, ‘de Welp’, over haar jeugd. In de paperback zijn hier zelfs eigen paginanummers aan gegeven. Met ‘De Welp’ zie je waar de onzekerheid van het personage vandaan komt en hoe sommige aspecten van haar karakter er al vroeg in zaten. Hoewel je dankzij deze jonge Bregje beter begrijpt waarom ze dingen doet, is het niet bepaald een prettige kennismaking en verliest ze al haar sympathie.

Met ‘Drift’ heeft Bregje Hofman opvallende proza geschreven, waarbij de drang naar mooie woorden overheersend is. Het verhaal heeft een thema, maar de uitwerking ervan blijft zwaar op de achtergrond en lijkt helemaal niet belangrijk te zijn geweest. Mooie proza met zinnen om over na te denken kan geweldig zijn, maar dit is te ingewikkeld, te moeilijk en te hoogdravend. In hoeverre je dat stoort, hangt af van hoe belangrijk je zelf inhoud in een boek vindt.