Zuid-Afrikaanse sferen missen diepgang

Het leven van hoofdpersoon Tannie Maria wordt beheerst door lekker eten, recepten en koken. Ze heeft haar eigen receptencolumn in de Kleine Kazoo, in Zuid-Afrika. Een klein krantje waar ze samen met reporter Jessie en hoofdredacteur Hattie werkt. Tannie Maria heeft een rustig leven en aan meer dan eten en haar kippen voeren denkt ze eigenlijk niet. Tot ze van Hattie een hele andere schrijfopdracht krijgt: het schrijven van een column over de liefde, als antwoord op brieven van lezers. Door een van de brieven die ze voor haar nieuwe rubriek ontvangt, raakt Tannie Maria verstrikt in een moordonderzoek. Haar leven is ineens zo rustig niet meer. Lukt het haar de moordenaar vinden – én de liefde?

In ‘Recepten voor liefde en moord’ komen meerdere thema’s aan bod. Liefde, moord, vriendschap, de mishandeling van vrouwen in Zuid-Afrika en zelfs Nelson Mandela komt voorbij.

De vele thema's die Sally Andrew in haar boek behandelt, zijn krachtig. Maar de uitwerking van de diverse onderwerpen had meer aandacht verdiend. De liefde is te soft, zoet en simpel en heeft niets weg van romantiek of passie. Het sluimert alleen maar. “Hij moest lachen. Een diep, warm geluid, nog leuker dan het grommen.” “Mijn borsten, mijn dijen, ze waren zo heet dat ik ze moest aanraken om zeker te weten dat ik niet echt in de fik stond”. “Ik luisterde naar het zachte gegrom. Het was niet hard, maar ik kon het in mijn hele lijf voelen”.

De moord is net zo soft en simpel. Een doorgewinterde lezer zal zich hier eerder aan storen. De genres ‘thriller’ en ‘liefdesverhaal’ door elkaar laten lopen is op zichzelf leuk en verrassend. Toch had Sally Andrew er waarschijnlijk beter aan gedaan om een duidelijke keuze te maken. Nu mist het verhaal diepgang en samenhang.

‘Recepten voor liefde en moord’ heeft meer elementen die niet voor iedere lezer geslaagd zijn. Zo wil Tannie Maria alles oplossen met eten. “Nu zou het goedkomen”, zegt ze regelmatig tijdens of na het bereiden van een maaltijd. Bovendien praat ze om de haverklap tegen het eten. Realistisch? Misschien wel, maar voor sommigen kan dat vele eten juist tegen gaan staan. Mocht het toch je eetlust opwekken dan kun je direct aan de slag. Achter in het boek zijn namelijk de recepten opgenomen die Tannie in het boek maakt. Zo zorgt ‘Recepten voor liefde en moord’ er dus ook letterlijk voor dat je Zuid-Afrika in huis haalt.

Zuid-Afrika in huis halen probeert Sally Andrew in haar verhaal op meerdere manieren. Ze beschrijft de unieke natuur en diersoorten op een mooie manier en en gebruikt regelmatig Zuid-Afrikaanse woorden. Denk aan ‘bakkie’, ‘veldskoene’, 'beskuit’. Mooi en interessant is dat zeker, helaas zorgt de overdaad in een aantal scènes ervoor dat de schrijfster daar de plank flink misslaat.

Eén ding is zeker. Na het lezen van ‘Recepten voor liefde en moord’ weet je meer over Zuid-Afrika. Des te jammer is het dat het boek de nodige diepgang mist en geen hoogstandje genoemd mag worden. Spreken Zuid-Afrikaanse sferen je echter aan, laat je je makkelijk meevoeren en wil je iets nieuws in genre proberen? Dan is ‘Recepten voor liefde en moord’ precies het juiste boek voor jou.