Trots en Vooroordeel spreekt nog steeds tot de verbeelding

Jane Austen verwelkomt je in de 19e eeuw. Trots en Vooroordeel, oftewel Pride and Prejudice, behoeft eigenlijk al lang geen uitleg meer. Dit is het verhaal van Elizabeth Bennett en dé Mr. Darcy. Trots en vooroordeel is precies wat de hoofdpersonen van elkaar afhoudt. Ieder op hun eigen manier lijken ze vast te houden aan wat zij geloven. Totdat de waarheid hen inhaalt.

Trots en Vooroordeel neemt je mee terug in de tijd. Jane Austen schetst een duidelijke wereld waar alles draait om het instituut huwelijk. Vanaf de allereerste zin is duidelijk dat je als lezer op geen enkele manier hieraan ontkomt. Werkelijk elke stap wordt gezet met maar één doel, zeker door de moeders. Het leuke is dat Elizabeth en haar vader zich hier juist graag aan onttrekken. Dat zorgt voor de nodige humor. Maar aan humor sowieso geen gebrek.

Over de sterke zoektocht naar het huwelijk kun je vanuit ons hedendaagse perspectief denken wat je wil. Maar Jane Austen laat je wel meerdere kanten ervan zien. Herkenbaar en vanuit verschillende perspectieven, waardoor Trots en Vooroordeel nooit oppervlakkig is. Het zijn ook de uitstekende schrijfkunsten van Jane Austen die van Trots en Vooroordeel een juweel maken.
Austen beschrijft alle karakters zo goed dat ze vanzelf, en wel meteen, tot leven komen. De weerzinwekkende Mrs. Bennet en Lydia bijvoorbeeld. Elk met hun eigen onhebbelijkheden. Maar ook de onzichtbare Mary, de dubbele kanten van Mr. Wickham en hoe Mr. Bennett over zijn dochters denkt. Alles klopt gewoon. In strakke bewoordingen neemt de schrijfster regelmatig haar eigen karakters op de hak neemt. Je kunt niet anders dan een hekel aan ze hebben of van ze houden. Dat het moderne aspect ‘show, don’t tell’ ontbreekt, geeft je een prachtig kijkje in de schrijverswereld van vroeger. In de huidige tijd vertellen we een verhaal allang niet meer op deze manier, maar of het daar beter op zou worden valt sterk te betwijfelen.

Eén nadeel. Helaas is de versie uitgebracht door L.J. Veen Klassiek geen prettige vertaling. De zinnen zijn lang en moeilijk. Regelmatig herlezen is aan de orde. De woorden voelen ouderwets, ook al zijn ze consistent vertaald en passen ze hoogstwaarschijnlijk bij de tijd waarin het boek zich afspeelt. Denk aan wuftheid, kiesheid, souper, strijkages, bedillen.De vraag is, of het niet anders had gekund.

Laat je overigens door de vertaling vooral niet tegenhouden. Trots en Vooroordeel is een klassieker die nog steeds tot de verbeelding spreekt. Dit boek is gewoon een must-read voor iedereen!