Geslaagd mozaïek van New Yorkse verhalen

Nog nooit een roman geschreven, startte Cynthia d’Aprix Sweeney op haar vijftigste met een schrijfcursus. Een bestseller werd geboren. Het nest verhaalt over een vete binnen de excentrieke New Yorkse familie Plump. Met kleurrijke personages, een raamwerk van verhalen en een veelzijdige metropool als decor, is het meer dan terecht dat Sweeney in de Amerikaanse bestsellerlijsten is beland.

Leo, Beatrice, Jack en Melody: vier broers en zussen van middelbare leeftijd, vier totaal verschillende karakters en levens, een grote som familiegeld en één foute broer die er met het geld vandoor gaat na een bizar ongeluk. Hoewel dit niet het meest originele startpunt is voor een roman over een erfenisruzie (het doet zelfs een beetje soapy aan) maken de uitgediepte personages veel goed.

Niet alleen de vier Plumb-kinderen, maar ook de meeste andere personages (en dat zijn er veel!) krijgen in deze roman voldoende speeltijd om hun karakters uit te diepen, doordat er voortdurend van perspectief wordt gewisseld. De scheidslijn tussen hoofd- en bijpersonages is dun, want Sweeney geeft alle figuren (buren, partners, affaires, nichtjes) een eigen achtergrondverhaal. Die verschillende verhalen vervelen niet. In tegendeel, ze maken het verhaal compleet tot één groot New Yorks mozaïek.

De verschillende personages leiden de lezer rond in de Big Apple. Ze nemen je mee naar Brooklyn, de Bronx, het American Museum of Natural History en Ground Zero. De liefde voor de aan de weerbarstigheid van de seizoenen overgeleverde wereldstad spat van de pagina’s. Van ‘snowtober’ tot de drukkende hitte in mei: we leren New York kennen als een stad met vele gezichten. Bovendien geeft Sweeney zo nu en dan een vermakelijk geschiedenislesje, bijvoorbeeld over 11/9 of de New Yorkse architectuur.

Ook de beschrijving van het literaire wereldje waarin Leo en Beatrice verkeren is treffend. Leo als (ex-)mediamagnaat met geld en macht en Bea is de mislukte schrijfster, die in een ver verleden het predicaat ‘veelbelovend’ had, maar sindsdien al lang niets meer voorstelt op literair gebied. Concurrentie, roddels, writersblock, highbrow versus lowbrow literatuur en de angst voor vergetelheid. Al deze thema’s komen weet Sweeney realistisch én met humor in de roman te verwerken.

Alle verhalen, personages en locaties werpen tijdens het lezen wel vragen op: wie is het echte hoofdpersonage van het boek? En waar gaat het verhaal naar toe? Het nest eindigt noch wereldschokkend, noch heel bevredigend, maar wel op een manier die bij de realistische stijl van het boek past. Nu is het wachten op de verfilming. Want die gaat zeker komen.